De Cazalets

De Cazalets van Elizabeth Jane Howard is een lichtvoetig geschreven kroniek in vijf delen over een welgestelde zakenfamilie in het navictoriaanse Engeland. Je maakt kennis met de familie in 1939, vlak voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog en groeit mee op met de kinderen en kleinkinderen tot laat in de jaren vijftig.

De beschrijving van het dagelijkse en minder dagelijkse leven van de vele familieleden kabbelt boek na boek, jaar na jaar rustig voort. Het voelt soms wat saai maar je raakt als lezer zo vergroeid met de personages dat je absoluut wilt weten hoe hun leven verder gaat. Heerlijk voyeuristische boeken met een inkijk in evenveel karakters als er familieleden en vrienden zijn. Weken nadat ik het laatste boek heb gelezen, vraag ik me nog af en toe af hoe het iedereen verder is vergaan.

Naast een verhaal over drie generaties is het boek voor mij ook een verhaal over een huis. Over de rol die Home Place speelt in het leven van elk van de personages. Over hoe de vakantiewoning een warm nest wordt waar iedereen welkom is en tijdens de oorlogsjaren een veilig onderkomen vormt ver weg van het gevaarlijk Londen.

Ik heb de volledige reeks gelezen tijdens de coronacrisis. Her frappeerde me hoe de mens reageert op crisissen, of het nu een grote oorlog of een pandemie is. Op de een of andere manier gaat het dagelijkse leven toch door. Ook al staat de wereld in brand, altijd zullen er in een gezin kinderen geboren worden, koppels ruzie maken, mensen werken en families feest vieren. Deze 20 jaar omspannende kroniek maakt duidelijk dat de meeste mensen crisissen uitzitten en daarna de draad zo goed mogelijk weer oppikken.

“…dingen als bonnenboekjes en gasmaskers waren zo bij het leven gaan horen dat ze bijna was vergeten waarom die er waren.” (Aftellen, p. 275)

En dan de onvermijdelijke vraag: wie van de Cazalets is Howard? De reeks is gebaseerd op de ware familiegeschiedenis van Howard dus ze moet een van hen geweest zijn. Mijn mening? Louise!