Vallen en weer opstaan
Kwijt. Door: Eva Daeleman.
Eva Daeleman roept in mij iets dubbel op: ze trekt me aan qua woorden en wijsheid maar niet qua imago. Niets mis met haar uiterlijk ofzo maar ze beantwoordt (in mijn ogen) vaak aan het perfecte plaatje en daar reageer ik slecht op. Helemaal mijn probleem, I know.
Ik las al een paar van haar vorige boeken, woonde in een bib al één van haar lezingen bij en was telkens overdonderd door hoeveel ik me in haar herkende én van haar leerde. Maar toen ze mama werd ben ik (als bewust kindvrij) afgehaakt.
Tot nu, met Kwijt. Wat een boek: moedig, wijs, eerlijk en wederom herkenbaar. Niet veel mensen in Eva’s positie (auteur, coach en ondernemer) zouden durven toegeven dat ze even de pedalen kwijt zijn geraakt. Toch doet zij dat: met Kwijt toont ze ons hoe ze ondanks de vele tools die ze tot haar beschikking heeft toch valt maar ook hoe ze weer is opgestaan.
Dat vallen maakt haar voor mij extra geloofwaardig. Dit is in mijn ogen ook haar meest sobere boek: geen flitsend zelfportret op de (trouwens super mooie) cover, een sobere layout, bescheiden omvang, saai lettertype,… maar des te meer inhoud.
Hopelijk luidt dit boek het begin in van een hele reeks parels bij haar nieuwe uitgeverij Borgerhoff & Lamberigts. In die boeken zou ik dan graag achteraan een lees-/kijk-/luisterlijst terugvinden met daarin de besproken werken.
