vermenging van culturen is behalve onomkeerbaar ook en vooral verrijkend.

CITAAT: "Mijn stelling is onderaan is er nog heel veel plaats! Het is weliswaar nuttig om oog te hebben voor de huidige macrotendensen, maar nu lijkt de tijd me rijp om op kleine schaal, binnen onze eigen school, stad of werksfeer aan de slag te gaan. Laten we fantasie en medemenselijkheid gebruiken in persoonlijke contacten met concrete mensen en niet alleen focussen op de grote internationale machten. Zo kunnen we, reëel en concreet, een stukje van de wereld verbeteren."

Rik Pinxten (Antwerpen, 12 maart 1947) is emeritus gewoon hoogleraar in de antropologie en de studie van religies aan de Universiteit Gent. Hij deed onder andere onderzoek bij de Navajo-indianen in de VS en publiceerde naast De Strepen van de Zebra (2007) nog een twintigtal andere boeken en tientallen artikels in verschillende talen. Hij was tussen 2003 en 2010 voorzitter van de Humanistische Vrijzinnige Vereniging van Vlaanderen, de Vlaamse afdeling van Het Humanistisch Verbond (België). Hij is voorzitter van het Centrum voor Interculturele Communicatie en Interactie (CICI) van de universiteit van Gent. Samen met Gerard Mortier was hij pleitbezorger voor de oprichting van een progressief MuziekForum 'De Krook' in Gent. In 2004 kreeg hij de Arkprijs van het Vrije Woord voor zijn boek 'De Artistieke Samenleving' .

Rik Pinxten deed zijn expertise op door decennia intensief veldwerk, dat begon bij de Navajo-indianen in de Verenigde Staten. Dertig jaar al propageert Pinxten de boodschap dat de vermenging van culturen behalve onomkeerbaar ook en vooral verrijkend is. Hij kant zich ook tegen een groot geloof in multiculturalisme, omdat dat volgens hem geen gemeenschappen samenbrengt, maar juist een eilandmentaliteit creëert.
In Kleine revoluties · Of willen we de barbarij?, valt de auteur meteen met de deur in huis door terecht te stellen dat naast een overvloed aan management het ook weer eens hoog tijd wordt voor wat meer engagement in onze maatschappij. Zijn strijddevies is: denk globaal, handel lokaal. Elk hoofdstuk begint met een verhaal uit het dagdagelijkse leven, elk verhaal illustreert wat er in het volgende hoofdstuk aan bod komt. Op die manier worden de ervaringen, de dromen en de pech van de gewone mensen het uitgangspunt om een realiteit te hanteren en niet een intellectueel debat te voeren.En je moet werken aan de beeldvorming over elkaar. Voor een accademicus schrijft Rik Pinxten zeer toegankelijk, ook naar een breed publiek toe. En daardoor slaagt hij erin om duidelijk te maken dat de maatschappij een beetje aangenamer maken een taak is waar aan we met zijn allen kunnen en moet werken, ongeacht onze afkomst of opleiding.