Nostalgie
Julia en mijn broer en ik. Door: Herman van de Wijdeven.
Na Leugenaar, leugenaar is dit het tweede boek van van de Wijdeven dat ik lees. En dit boek vind ik beduidend beter. Het doet me een beetje denken aan Bart Moeyaert. In de pers wordt Herman wel eens vergeleken met Aidan Chambers, groot idool van Bart én mij. Allemaal mooie vergelijkingen denk ik.
Het zit hem in de personages, de setting én de toon. Levensechte personen in een dorp dat elk dorp zou kunnen zijn, in een tijd die als nu én vroeger voelt. Een beetje terug gekatapulteerd worden naar mijn kindertijd in de jaren ’80-’90. Best afwezige ouders, heel veel buiten zijn en dingen zien/beleven waarvoor je nog veel te jong bent.
In Julia en mijn broer en ik gebeuren er best heavy dingen met Jakob en zijn vrienden maar al bij al blijft de toon van het verhaal wel positief. Het is spannend en meeslepend, herkenbaar en een beetje romantisch. Maar bovenal is het een ode aan de vriendschappen van je kindertijd. Met het decor van de kermis op de achtergrond gaf het lezen van het boek me een heel nostalgisch gevoel.
Van de Wijdeven schrijft heel kleurrijk, visueel en meeslepend. Je begint te lezen en stopt niet meer voor je het boek uit hebt. Fijn.
Synopsis
Jakob (13) wil indruk maken op Julia, de vriendin van zijn broer. Hij begeeft zich in de duistere wereld van zijn broer, die zich heeft ingelaten met een handelaar in verboden middelen. Dat blijft niet zonder gevolgen. Vanaf ca. 13 jaar.
