een druppel, maar onmisbaar

EEN KAT ACHTERLATEN. Haruki Murakami. ***°

Na jaren voelt Murakami de noodzaak om over zijn vader te schrijven. De gesloten man die hij nauwelijks heeft gekend, maar ‘misschien’, schrijft de zoon, ‘was het niet iets in hem, maar in mezelf dat me tegenhield om dieper te vragen. Misschien had hij wel willen vertellen.’

De vader, die in zijn ziel een boeddhistische priester is, die haiku’s schrijft, en door een administratieve vergissing als soldaat in een oorlog terecht komt. Tot driemaal toe. En telkens overleeft hij. Als zijn geschiedenis anders was gelopen, beseft, Murakami, was hij, de zoon, er niet geweest. Maar de geschiedenis was er wél, en die heeft hem, de zoon gemaakt, tot wie hij geworden is. Een sober, ingekeerd boekje over toevalligheid, maar ook over de noodzaak om ‘de druppel’ door te geven. Dankzij de mooie slotbeschrijving een 3,5.

Misschien doe ik Murakami onrecht aan, maar ik vergelijk met zijn romans, die ik stuk voor stuk schitterend vind.

Schitterende illustraties!