Opgroeiend tijdens de Culturele Revolutie in het communistisch China

*** - autobiografische elementen

Begin jaren '70, China. Lians ouders behoren tot de 1ste kaste en door hun hoge opleiding worden ze door het regime als gevaarlijk beschouwd. Beiden worden dan ook naar verschillende werkkampen gestuurd. Als de tienjarige Lian vitiligo (een huidziekte) ontwikkelt slaagt haar moeder er wonderwel in om toelating te krijgen om Lian ook in het werkkamp bij haar onder te brengen. Het is een hard leven, mishandeling, ondervoeding, allerhande ontberingen... en toch voelt Lian zich gezegend: ze is verenigd met haar moeder en opgroeiend tussen al die intellectuelen en hooggeschoolden krijgt ze een unieke kans op (stiekem) onderwijs van enkele medegevangenen.

De schrijfster heeft een ietwat vreemde schrijfstijl. In ´Het Lelietheater´ worden gruwelijke zaken als aanranding, mishandeling ed vrij sec, vaag en kort beschreven, op een vrij afstandelijke manier dus. Ik betrapte mezelf erop dat ik eigenlijk niet echt meeleefde met de personages. Misschien heeft dit te maken met de opgelopen trauma's van de schrijfster zelf, ik weet het niet. Dit staat in contrast met de mooie maar moeizame vriendschap die zich ontwikkelt tussen Lian en een klasgenootje van een lagere kaste. Of die verhaallijn echter realistisch is, daar heb ik achteraf gezien wat twijfels over...

Een aanrader? Wel het boek bevat veel autobiografische elementen, de schrijfster is opgegroeid in China en is later geëmigreerd naar Nederland. 'Het lelietheater' is haar debuut en tevens in het Nederlands geschreven. Het werk werd bekroond met Het Gouden Ezelsoor in 1998. Je krijgt een inkijk in het leven van een welgesteld jong tienermeisje dat opgroeit in die tijd. Eerlijk gezegd vond ik het vooral een interessant boek om iets te weten te komen over het leven in China onder Mao tijdens de Culturele Revolutie. De indoctrinatie, het kastensysteem, censuur, geweld, armoede en bovenal het onveiligheidsgevoel... Meedogenloos, echt hallucinant.