GeWeLDiG
Jaag je ploeg over de botten van de doden. Door Olga Tokarczuk.
De titel, pure poëzie en de cover, een schilderij om in te kaderen, trokken me aan. De Sticker: “Winnaar Nobelprijs Literatuur” hield me even tegen. De omschrijving: …’feministische ecothriller over gekte, de rechten van dieren en gemarginaliseerde mensen, en de hypocrisie van traditionele religie.’ trok me finaal over de streep. En ik beklaagde het me geen minuut. Ik heb zo genoten van dit boek.
Waar Nobelprijswinnaars, in mijn ogen, vaak saaie oude mannen zijn ziet Olga er (op haar persfoto) jong, hip en kleurrijk uit. Jong blijkt ze niet meer te zijn maar kleurrijk des te meer. Ook in haar schrijven. Ze jaagt je van pagina naar pagina. Hoewel je best zo traag mogelijk leest om te genieten van de pen van Olga en de eigenzinnige taal van de geweldige Janina, de hoofdpersoon van het boek.
Janina leeft redelijk afgezonderd, vaak in haar eigen wereld. Soms doet ze me denken aan hoofdpersonen van Claudie Gallay; mensen die zo anders zijn dat het even duurt eer je ze in je hart sluit maar eens je dat doet ben je eeuwig verkocht.
Als er meerdere doden vallen in het dorp gaat Janina zelf op onderzoek, vooral geholpen door haar liefde voor astrologie. Waar iedereen haar voor gek verklaart in verband met haar moord-theorieën zou wel eens kunnen blijken hoe raak ze zijn…
Hoewel niet alles dat Janina doet valt goed te keuren, zouden er meer mensen zoals haar mogen zijn, op een bepaald niveau. Mensen die poëzie vertalen, astrologie bestuderen en opkomen voor de rechten van dieren. Gevoelige mensen met een hoog rechtvaardigheidsgevoel. Mensen die niet druk, druk, druk zijn. Die niet nuttig zijn. Maar wie bepaalt wat er nuttig is?
Dit boek lezen is in ieder geval heel nuttig. Geloof me. Het is een actuele aanrader. Fan van Tokarczuk, Nobelprijswinnaar.
