De kracht van geborgenheid

Een verhaal dat zich afspeelt in de periode 1940 – 1965, maar veeleer een familiesaga dan een historisch verhaal, geschreven met een emotionele schoonheid. Romantische literatuur is niet mijn favoriete genre, maar deze roman wil ik u van harte aanbevelen.

De hoofdpersoon is Beatrix Thompson die op 11-jarige leeftijd door haar ouders naar de familie Gregory in Amerika wordt gestuurd daar in Europa de oorlog is uitgebroken. Ze zal 5 jaar bij deze familie blijven en in 1945 terug naar Londen terug te gaan. Het boek volgt alle betrokkenen in de oorlogsjaren en ook in de daaropvolgende 20 jaar.

Het is een historisch feit dat heel wat mensen, ook jonge kinderen, bij het begin van de oorlog vanuit Engeland naar Amerika zijn gegaan. Het is de biografie van Michael Henderson die dit zelf heeft meegemaakt, die de schrijfster aanzette om dit gegeven in een roman te verwerken. Het gegeven is historisch correct, maar verder is het pure fictie.

Het verhaal wordt geschreven in chronologische volgorde, maar wel vanuit het standpunt van diverse personen. Hierdoor krijg je een brede kijk op het gebeuren en kan de schrijfster de gevoeligheden van alle betrokkenen, zowel de kinderen als hun ouders in deze woelige periode met veel nuance beschrijven.

Een 11-jarige die in een vreemd land opgroeit zonder bekenden of familie in de buurt, een gezin met 2 zonen waarin plots een jong kind mee aan tafel komt zitten, het zijn geen evidente toestanden. Er is het gegeven van de oorlog, waarin ook Amerika wordt betrokken. Er is het overlijden van haar vader in Londen, waarbij Beatrix niet aanwezig kan zijn. Een hoop dramatische gebeurtenissen die de schrijfster met veel gevoel, tact en inleving kan verwoorden.

De oorlogsjaren worden beschreven in de eerste helft van dit boek. Je volgt de kinderen en hun ouders gedurende de 5 oorlogsjaren, waarin de interactie tussen alle betrokkenen mooi in beeld wordt gebracht. Er is de afschuw van de oorlog, die zich weliswaar ver van hun bed afspeelt, maar die door de brieven vanuit Londen en door de dood van haar vader toch zeer tastbaar wordt. Beatrix komt terecht in een welstellend gezin die haar met veel warmte opneemt vanaf dag één. Dit zal zeker niet voor iedereen het geval zijn geweest, maar het stoorde me weinig.

Het verhaal speelt zich af in de oorlogsjaren, er zijn de cultuurverschillen tussen Amerika en Europa, er zijn de “gouden jaren” 60 maar ook de rassenrellen in Amerika, al deze zaken worden aangeraakt, maar het blijft decor, zuiver achtergrond. Het is het verhaal over twee gezinnen, over de mensen in deze gezinnen, niet over de wereld rondom hen.

In de tweede helft van het boek worden de levens van de betrokkenen weergegeven. De schrijfster blijft dezelfde stijl hanteren, het chronologisch verhaal, weergegeven vanuit het standpunt van alle betrokkenen. In dit deel zitten misschien iets te veel “toevalligheden” en is het “romantische” duidelijker aanwezig. Het “feel good” gehalte is wat hoger en het “happy end” had voor mij niet direct gemoeten, maar de beschrijving van de diverse personages, hun karakters en hun beweegredenen blijven de hoofdtoon voeren.

Een werk met menselijke warmte en geborgenheid als hoofdthema en geschreven in een innemende stijl. Ik raad het iedereen aan. Het doet eens deugd.