Spiegel
Huiswerk. Door: Marja Pruis.
Een boek geschreven, aangeprezen, ingeleid of besproken door Marja Pruis dat lees ik. Pruis is een heus keurmerk voor goede literatuur.
Huiswerk opent alvast geweldig; met de vermelding van Eileen Myles (één van mijn andere favorieten). Daarna volgen 214 pagina’s die je een onrustig gevoel geven, onder je huid kruipen. Niet enkel omdat je wil weten wat en hoe maar ook omdat ze zo dicht op de huid geschreven zijn. Je bevindt je gedurende het ganse boek in het hoofd van Clara (de hoofdpersoon) en je maalt en piekert met haar mee.
Niet voor niets wordt er vaak naar de roman Mrs. Dalloway van Virginia Woolf verwezen. Clarissa versus Clara, de bloemen, posttraumatische stressstoornis van een soldaat tegenover die van een vluchteling. Het verhaal kabbelt aan de oppervlakte rustig verder maar onder water beweegt er vanalles.
De tweestrijd tussen goede bedoelingen en ‘white savior complex’ voelt ongemakkelijk en herkenbaar. De huiselijke welstand ten op zichte van de armoede op straat wringt. Dat is confronterend voor Clara én voor de lezer. Pruis houdt ons een maatschappelijke spiegel voor die nergens moraliserend is maar wél aanzet tot denken, in jezelf kijken. Oplossingen worden er niet gegeven. Maar soms is de eerste stap de belangrijkste: zien waar het schoentje wringt. In Huiswerk struikel je over de schoenen. Heel goed gedaan.
Lijkt liefelijk en lieftallig maar is het niet, aanrader.
Synopsis
Een schrijfster woont in een prachtig huis in Amsterdam, waar ze het schoonmaken overlaat aan een reeks werksters die zijn gevlucht uit eigen land. Dan wordt ze geconfronteerd met een vrouw van wie ze geen hoogte kan krijgen. Hoe kun je iemand helpen als je niets van haar weet?
