Het echte leven boordevol liefde tot in het oneindige
Schrijver zijn en boeken haten. Kinderen krijgen en ze weggeven. Boeken schrijven over kinderen opvoeden. De ideale opvoeding beschrijven, maar laten doorschemeren dat ze een utopie is en in de praktijk nauwelijks kans van slagen heeft. Soms leek hij me aan te spreken, alsof hij me kende. Alsof er een onzichtbare lijn tussen hem en mij liep, waardoor hij wist wat ik dacht en voelde."
De vondeling Dieudonné werd in 1746 samen met nog een aantal pasgeborenen gedumpt bij een hardvochtige opvoedster in de Morvan. Alle kinderen sterven binnen het jaar, maar Dieudonné blijft leven, tegen wil en dank, want later zal hij niet zo gelukkig zijn met dit overleven.
Juist door deze drang om te overleven, noemt de dochter des huizes, Méline, hem Leon of te wel leeuw. De moederwarmte waar hij zo naar verlangt krijgt hij van Méline die de vondeling met de zigeunerblik, ondanks haar jeugdige leeftijd, vol genegenheid in haar hart sluit en hem bemoedert.
Het leven van Leon leidt niet over rozen, maar hij wil vooruit. Hij is bijdehands, weet van aanpakken en weet gevoelige zielen in te pakken met één blik. Hij wil het echte leven boordevol liefde tot in het oneindige leren kennen. Deze hoop wordt de bodem ingeslagen wanneer Méline omwille van een gedwarsboomde liefde uit het leven stapt en hij op tienjarige leeftijd opnieuw verweesd achterblijft.
Maar toch besluit hij verder te leven. Hij krijgt de dorpsonderwijzer zo ver dat deze hem leert lezen en schrijven, iets wat eigenlijk niet hoort, voor een vondeling zonder toekomst.
Doodongelukkig maar de blik op de toekomst gericht vlucht hij naar Parijs, waar hij elke dag opnieuw moet vechten om te overleven. Zijn enige troost zijn de boeken die hij stiekem verslindt. Hij kan het zelf tot écrivain publique schoppen. Hij wordt met andere woorden de 'schrijver': die analfabeten hun brieven vol liefde, haat, droefheid of geluk schrijft.
Ondertussen blijven vragen omtrent zijn afkomst hem kwellen. Wanneer hij te weten komt dat zijn vader zeker niet arm of dom is, maar wel een gerespecteerd filosoof en schrijver, wiens boeken hij adoreert is hij compleet de kluts kwijt.
Ik denk dat het liefde was is een prachtige historische roman. De uitgeverij noemt het een jeugdroman. Persoonlijk denk ik dat liefhebbers van Franse literatuur, ongeacht hun leeftijd, deze roman in een adem verslinden. Een parel van een boek!
