de psychologie en het innerlijke leven van personages

De vijftien verhalen uit Het Tuinfeest en andere vertellingen, die sterk van lengte en toonzetting variëren, zijn door Katherine Mansfield (1888-1923) in het laatste stadium van haar ziekte geschreven en nog tijdens haar leven gepubliceerd. Aan de baai is een levendige herinnering aan het familieleven, terwijl Miss Brill een vlijmscherpe schets is van een onzekere vrouw die toevallig hoort hoe twee jonge geliefden minachtend over haar praten.Katherine Mansfield vond Nieuw-Zeeland verschrikkelijk provinciaals en haar ouders waren in haar ogen slechts bekrompen bridge-spelende burgers. Cellolessen gebruikte zij als voorwendsel om naar Londen te vluchten. Schrijven wilde zij... en om dat goed te kunnen doen was het absoluut noodzakelijk `ervaringen' te verzamelen. Toen ze zwanger raakte, dacht ze er niet aan om te trouwen, tot haar moeder zich voor een bezoek aankondigde. Om een schandaal te vermijden en de financiële steun uit Auckland veilig te stellen, huwde zij snel een van haar vele vereerders die zij al in de huwelijksnacht verbouwereerd en perplex achterliet. Haar vertellingen dringen door hun ongeremde zinnelijke begeerten diep in het hart van de lezer.Het titelverhaal het Tuinfeest /The Garden Party, is een kort verhaal uit 1922. De rijke familie Sheridan bereidt zich voor op een tuinfeest. Laura is belast met het instrueren van de arbeiders over het plaatsen van de feesttent. Haar hooghartige houding valt snel uiteen in een geïntimideerde bewondering voor de arbeiders, met wie ze een persoonlijke band voelt. Laura's moeder, mevrouw Sheridan, heeft massa's lelies besteld, tot hun grote vreugde. Laura's zus Jose test de piano en zingt dan een lied voor het geval ze dat later nog een keer wordt gevraagd. Nadat het meubilair is herschikt, vernemen de Sheridans dat hun buurman uit de arbeidersklasse, meneer Scott, is overleden. Hoewel Laura vindt dat het feest moet worden afgeblazen, zijn Jose noch hun moeder het daarmee eens.Laura kalmeert haar geweten door te besluiten de zaak te vergeten totdat het feest voorbij is. Als de avond aanbreekt, zegt mevrouw Sheridan tegen Laura dat ze een mand vol restjes naar het huis van de Scotts moet brengen om haar bloot te stellen aan de wereld buiten hun landgoed. Laura wordt door de zus van mevrouw Scott het huis van de arme buren binnengeleid, ziet de beklagenswaardige figuur van de weduwe en wordt naar het lijk van de overleden echtgenoot geleid. Hier is Laura geïntrigeerd door de verhevenheid van het gezicht van het lijk, en ze vindt de dood net zo mooi als het leven. Nadat ze het huis heeft verlaten, ontmoet Laura haar broer Laurie in een steegje. Ze merkt dat ze leven en dood niet beknopt kan uitleggen, en Laurie begrijpt dat zijn zus haar eigen sterfelijkheid is gaan beseffen. Alom beschouwd als een pionier van de vorm, concentreerde Mansfield zich op het vastleggen van de psychologie en het innerlijke leven van personages door middel van vrije indirecte verhandelingen en openbaringen, waarbij plotselinge momenten van realisatie en inzicht een grote rol speelden in de verhalen. In tegenstelling tot traditionele verhalen beginnen deze verhalen meestal in het hart van een moment en eindigen ze abrupt. Het schrijven is zo overtuigend, het is bijna een inbreuk op de privacy, je voelt je heel dicht bij de harten van de acties en woorden van de De verhalen werken hier niet in plots, maar in stemmingen en emoties die voortkomen uit een fascinatie voor mensen, de inhoud en verschillende schakeringen van het leven. Er zijn voorbijgaande vreugden en de aanhoudende droefheid, het specifieke gevoel van een moment van de dag, de korte gemoedstoestand die elkaar als kleine schaduwen over het water achtervolgen over menselijke zielen.