Schatkamer

Het liegend konijn 2021/2.

Altijd spannend, een nieuw Konijn. Al die nieuwe gedichten: van dichters waar je al jarenlang fan van bent, van nieuwkomers die je onverwacht van je sokken blazen, van oudgedienden die kunnen teleurstellen of verwonderen. Maar nooit niet spannend, telkens een geschenk in laagjes. Een dertigtal dichters, honderdzevenenzeventig gedichten. Een maaltijd om met mondjesmaat te savoureren, een paar gedichten per keer. Soms wat minder, soms wat meer.

Sommige dichters benemen je de adem, laten je onderlijnpotlood overuren maken en laten je even wezenloos achter. Zoals de nieuwkomer Alara Adilow. Ik ben er nog stil van. Nog geen bundel uit maar direct iemand die mijn ziel raakt. En dat is dan nog maar de eerste dichter in deze bloemlezing; de lat ligt vanaf het begin torenhoog. En niet iedereen haalt die lat. Esther Jansma wel, en hoe.

Verder werd ik aangenaam verrast door: Ann Bellemans (ook nog geen bundel), Eelkje Christine Bosch (nog geen bundel), Hamide Dogvan (geen bundel) en een paar anderen. Bij het terugkijken naar wat ik onderlijn heb merk ik nu pas op dat het bijna allemaal nieuwkomers zijn. Ik kijk er dan ook reikhalzend naar uit om hen in de boekenwinkel terug te vinden.

Je onderdompelen in Het liegend konijn is even weg van de dagelijkse sleur zijn; het is je geest laten kietelen, je ogen laten dwalen en je ziel laten rusten. En je wil-ik-hebben-boekenlijstje laten groeien.

Ik kijk al vol verwachting uit naar het volgende nummer.