Leestip van Gerda van Erkel

Wie schrijft blijft... spoken...

23 januari 2025

***°

Bezwerend. Zoals de bolero van Ravel, met elk hoofdstuk klinkt het thema net iets anders en toch hetzelfde, maar iedere keer versterkt. En op het einde dreunt het zo overweldigend dat het chaos creëert in je hoofd. Maar je ademt nog. Langzaam kom je weer boven, een beetje verdwaasd, verbaasd dat je het hebt overleefd.

Waarom dan geen volle vier sterren?

Soms te lang, te uitvoerig. Dan hoorde ik de klok luiden, maar wist de precieze klepel niet meer hangen. Of is het mijn geheugen, dat niet langer is wat het geweest is?

In elk geval een verslavend werk dat je veeleer over je heen moet laten komen dan te trachten het met alle geweld te begrijpen.

Mysterie is niet te begrijpen. En toch heb je het nodig.

(Zoals ik in het secundair voor fysica elk jaar maar met de hakken over de sloot was, en me jaren later toch inschreef voor een kortdurende cursus over chaostheorie, waar ik al op voorhand tegen de prof zei dat hij niet op me moest letten, want dat ik er niets van zou snappen, van al die formules en zo, maar dat mijn intuïtie me zei dat ik daar moest zijn… Om te ontdekken dat kleine oorzaken grote gevolgen hebben, en dat noch in te veel orde, noch in te veel chaos iets kan gedijen, alleen op die smalle rand tussen de twee…)

En wat zijn de universele thema’s van liefde en verlies, van leven en dood, van tijd, van orde en chaos, van bloed dat kruipt waar het niet gaan kan anders dan mysterie? Wat is God als Hij bestaat?

Mensen zijn zoals landschappen en seizoenen.

En wat is schrijven anders dan hetzij een poging grip op de wereld te krijgen, hetzij hem net een bijna mystieke dimensie te geven, waarin je jezelf kunt overstijgen. Of ontsnappen? En waaraan dan?

De onverbrekelijke band van zussen. Omdat en desondanks.

Schrijven, dat verbindt en scheidt. En het is maar hoe je de wereld bekijkt.

Wat is waarheid?

Er is rijkdom en er is je innerlijke schatkamer.

Verliezen en zoeken. Tevergeefs of (terug)vinden. En is niet elk zoeken uiteindelijk naar jezelf?

Alles is al een keer gezegd. Meermaals zelfs. En alles zal nog vaak gezegd worden, opnieuw en opnieuw.

Er is niets nieuws onder de zon.

L’histoire se répète.

Maar de kwestie is hoé het wordt gezegd. En Anjet Daanje bespeelt alle registers. Ze boeit, fascineert, ontroert, schokt, zet aan het denken, overspoelt, verwart, beangstigt, maakt boos, verweest je, maakt dat je wilt troosten en getroost wil worden.

Ik heb de neiging om een extra trui te willen aantrekken.

Synopsis

Elf personen vertellen het verhaal van een Britse schrijfster van een uitzonderlijke roman, die in de loop van de honderdzeventig jaar na haar dood de erkenning vergaart die zij tijdens haar korte leven moest ontberen.

Leestip van Gerda van Erkel

Het lied van ooievaar en dromedaris : roman
Titel:
Het lied van ooievaar en dromedaris : roman
Auteur:
Anjet Daanje
# pagina's:
655 p. : ill.
Genre:
Briefromans
Uitgeverij:
Uitgeverij Passage
ISBN:
9789054524106
Materiaal:
Boek
Onderwerp:
Schrijverschap
Aanbevolen voor:
Aangrijpend,
Boeiend,
Tijdloos
Doelgroep:
Volwassenen

Gerelateerde leestips