onvoorwaardelijke liefde en de dans

Chesley Rach (Curaçao, 1952) debuteerde in 2016 met de roman De terugkeer van Ricardo Bonifacio (‘boeiend verhaal, prima geschreven, uitstekend debuut’), waarmee hij de traditie van het carnavalsthema in de Caribische literatuur voortzet. De terugkeer van Ricardo Bonifacio is een verhaal over de existentiële behoefte om sporen achter te laten, over lotsbestemming en de onbereikbaarheid van het volmaakte geluk, de grote tragedie van het menselijk bestaan.
Zijn tweede roman uit 2018 Het wonder van Santa Clara heeft evenzeer een bekend thema in de Caribische en Zuid-Amerikaanse literatuur tot onderwerp, namelijk dat van de wonderdoener.
In De terugkeer van Ricardo Bonifacio was de dans al een heel belangrijk element en nu in de nieuwe roman Het Huis van de Dans is de dans bijna een hoofdpersonage.
Benedicto Mingelis is een eenvoudige, zwarte, Curaçaose jongeman die op de plantage van zijn ouders woont. Hij is arm maar gelukkig want hij leeft in harmonie met zijn familie samen, met hen bewerkt hij het land. Hij is een begenadigd danser en treedt op met een folkloristische groep. Het is eind jaren dertig en ook op Curaçao is de oorlogsdreiging voelbaar maar het is toch nog ver van mijn bedshow. Hij ontmoet de mooie en vurige Eliza Sollazo in een prachtige rode jurk op een deftig huisfeest waar zijn groep optreedt. Zij is van rijke Joodse afkomst en met haar familie gevlucht uit Nederland voor het opkomende nazisme. Geschoold als danseres is Eliza net zo betoverd door de dans als Benedicto. Op het feest vallen ze als een blok voor elkaar. Zij kunnen alle soorten dansen aan van de Caribische wals tot salsa enz. Wanneer ze dansen zijn ze er alleen nog voor mekaar. Haar ouders verzetten zich echter heftig tegen de verbintenis. Ze willen geen gekleurde schoonzoon en kleinkinderen. Wanneer Eliza de relatie weigert te verbreken, wordt ze uit het ouderlijk huis gezet. Zij gaat bij haar geliefde op de plantage wonen, waar ze met open armen wordt ontvangen door de gastvrije familie van Benedicto. Samen beginnen ze een dansschool: ‘Het Huis van de Dans’. Ze bouwen samen een leven op rond de dans, liefde en familiale verbondenheid. Ze weten het grote standenverschil en het verschil in hun karakters schijnbaar moeiteloos te overbruggen. Hun relatie kent veel ups maar ook downs. Maar dan is er hun onvoorwaardelijke liefde en de dans die hun redding is.

Het Huis van de Dans is een mooi en goed geschreven liefdesverhaal waarin ook een sterk historisch beeld, met alle verandering vandien, wordt geschetst. Mensen leerden leven met sociale segregatie met al het verdiet dat dit met zich meebracht. Anderzijds bracht die sociale segregatie ook soms een mooie solidariteit te weeg.
Het Huis van de Dans is ook een kleurrijk en bruisend boek waarin een zuiderse sfeer primeert.