Ja, doe maar!
Doe het toch maar. Door Babs Gons.
Babs Gons, nog nooit van gehoord. Totdat ik haar zag bij Brommer op zee en instant een beetje verliefd werd. Babs is enthousiast, stralend, levendig, boeiend en meeslepend.
Toen ze op tv kwam was haar bundel nog niet gedrukt, ondertussen heb ik een papieren exemplaar in mijn handen en ik kan zeggen dat haar sprankelende persoonlijkheid van elke pagina spat.
Ze is een soort van ideale mengeling tussen Rupi Kaur en Radna Fabias. (Hoewel dat in feite niet waar is, ze is volstrekt uniek.) Ze is even empowerend en bewustmakend, ‘pakt’ geweldig op papier én op een podium en is even feministisch en geëngageerd. Ze schrijft over de liefde, het slavernijverleden, moederschap, de pandemie, Szymborska, afkomst, borstkanker en zo veel meer.
Telkens raakt ze je in je hoofd en hart en ziel, omdat ze recht voor zijn raap maar poëtisch mooi opschrijft waar het echt om gaat.
Doe het toch maar. De naam van een schitterende bundel en een zin om op je huid te laten vereeuwigen. Fan.
