Gezien worden

Hemel. Door: Mieko Kawakami.

Dit is het tweede boek van Kawakami dat in het Nederlands is vertaald, na de gigantische bestseller Borsten en eitjes. Hemel is geen nieuw boek, het dateert al van 2009. Borsten en eitjes las ik nog niet, het ligt klaar op mijn Te lezen-stapel. Beide boeken hebben een gelijksoortige, zeer herkenbare cover, waar ik wel fan van ben.

Van Hemel zelf ben ik ook fan. Een trigger warning is wel gepast: dit boek gaat over pesten op school, zeer ernstig, gewelddadig pesten. In die mate dat ik sommige delen enkel diagonaal kon lezen, wegens te gruwelijk. Maar vergis je niet: Hemel is ook mooi, ontroerend en een prachtige ode aan de vriendschap. Vrienden kunnen de hemel in de hel zijn, en dat is hier helemaal het geval.

De hoofdpersoon van het verhaal (een veertienjarige jongen) wordt gepest op school, Kojima begrijpt wat hij voelt want ook zij wordt gepest. Op een dag vindt de jongen een briefje van haar in zijn lessenaar en zo ontstaat heel langzaam en voorzichtig een vriendschap tussen hen. Twee kwetsbare jongeren, eenzaam en alleen, vinden troost in de band die ze smeden. Maar is een band gebaseerd op gedeelde angst wel genoeg is de vraag…

De afstandelijke schrijfwijze, zonder valse sentimenten, en het lijdzaam ondergaan van het geweld, zonder verzet, zorgden ervoor dat het verhaal nog dieper binnenkomt. Indrukwekkend.

Voor mij is Hemel een aanklacht tegen pesten en geweld op school én een ode aan vriendschap. Want weten dat iemand je ziet verandert de wereld. Dit is een boek dat onder je huid kruipt en je in je hoofd niet meer loslaat. Nog meer zin in Borsten en eitjes nu.