Sterk getypeerde personages en rake observaties

Marcel Jacobs is hoogopgeleid maar een job vinden blijkt niet evident: geen praktijkervaring, overgekwalificeerd, ...de standaardantwoorden zijn ontmoedigend. Als het zelfs niet wil lukken door het verlagen van zijn ambitieniveau, fantaseert Marcel dan maar een CV bij elkaar en hop, hij krijgt zowaar een job als eventmanager bij de Kunstacademie.

Bodine Bourdeaud’hui is, na een lange zoektocht naar haar identiteit als kunstenaar, net moeder geworden en vraagt zich af hoe haar ondertussen gevierde kunstenaarschap combineerbaar is met het kersverse moederschap. En of ze dat wel wil. Ze gaat met enige tegenzin in op de uitnodiging om te spreken op een kunstcongres en dat steekt op méér dan 1 manier tegen.

Doorspekt van humor en satire beschrijft de auteur hoe zowel Marcel als Bodine zich staande proberen te houden in een wereld die stijf staat van namedropping, grootspraak en schone schijn en waar iedereen vooral zijn eigen hachje wil redden.

Wat Marcel en Bodine met elkaar te maken hebben, komen we pas op het einde te weten.

Glorie gaat over de kunstwereld, familiebanden, moederschap, maar vooral ook over identiteit en de perceptie van anderen daarvan.

Een boek met personages die bijzonder raak getypeerd zijn en observaties om van te smullen. Ik moest vaak lachen vanwege de herkenbaarheid van overpeinzingen, handelingen en vooral door de frisse en krachtige taal die Patricia Jozef hanteert. Ook de setting (kunstonderwijs, cultuursector) is me niet onbekend.

Heel erg genoten van dit boek! Ik ga nu ook zeker haar boek Gentlemen lezen.