houtsplinters uit Auschwitz
Patricia De Landtsheer is sinds 1979 auteur van poëzie en romans voor volwassenen en jeugd.
Haar vijftigste boek Geschaafde zielen is een verhaal dat zich afspeelt in de de schaduw van WO II. Over dit thema schreef Patricia De Landtsheer meerdere boeken en theaterstukken. Een heel aangrijpend voorbeeld hiervan is Zullen we samen schuilen, een kleine jongen in Oradour uit 2014. Zij verhaalt hierin het aangrijpende historisch feit over hoe de Waffen-SS In in 1944 het vredige Frans dorpje Oradour-sur-Glane platbrandde waarbij nagenoeg de hele bevolking werd uitgemoord. In Geschaafde zielen staat het verhaal van de vioolbouwer Luc Deneys centraal die tijdens een reis in Oostenrijk het nazi werkkamp Ebenseen bezoekt. Aan de ingang van de 5de tunnel vindt hij op de grond houtsplinters afkomstig van de toegangspoort. Hij neemt ze mee naar huis en bergt ze op in een glazen kast. Maanden later, tijdens het bouwen van een nieuw instrument, denkt hij aan de muzikanten in de concentratiekampen, in het bijzonder aan de laatste kapel- meester van Birkenau Szymon Laks die in juli 1942 naar Auschwitz werd gedeporteerd. Hij overleefde meer dan twee jaar als hoofd van het orkest in het concentratiekamp . Na de oorlog vertelde hij over zijn ervaring in het boek Mélodies d'Auschwitz.
De vioolbouwer besluit de houtsplinters als tranen in de viool te verwerken. Hij zal ze inwerken in het bovenblad op de plaats waar de ziel moet komen, als symbool voor de duizenden slachtoffers die in de concentratiekampen zinloos werden vermoord. Met het bespelen van de viool zullen de zielen eindelijk een thuishaven vinden.
Patricia De Landtsheer maakte van Geschaafde zielen is een aangrijpende poëtische novelle, waarin fictie en realiteit elkaar raken. Zij weet bijzonder knap de gemoedstoestand van. Vioolbouwer Luc Deneys tijdens het productieproces van de viool te beschrijven. Zij weet de lezer zodanig bij het gebeuren te betrekken dat hij als het ware het productieproces zelf meemaakt. Prachtig is dat. Persoonlijk hou ik veel van violen en het boek bracht me dan ook in vervoering Anderzijds legt de auteur wel voldoende nadruk op de gruwelen van de Holocaust en beklemt zij de noodzaak van literatuur van getuigen zoals Szymon Laks.