Knappe en ingetogen schrijfstijl
Met een rustige en ingetogen schrijfstijl vertelt Adriaan Kuijper het verhaal van zijn vader, tevens zijn naamgenoot.
Adriaan groeit op in het Nederlandse Schagen, waar de familie graag gezien is. Op school is hij geen uitblinker, maar bij fietsenmaker Tol en bakker Berk krijgt hij zijn portie levenswijsheid wel mee. Als de oorlog uitbreekt ontvangt Adriaan een oproepbrief voor de Arbeitseinsatz in Duitsland. Hij komt in het dorpje Alfeld terecht bij bakker Hoffenberger en zijn dochter Hilde. Adriaan sluit al snel vriendschap met Frits en een groepje jongeren. Maar zijn aandacht gaat vooral naar het kamp waar hij brood moet bezorgen en waar ook de Russische jonge vrouw Jevgenia is ondergebracht.
Zoveel schoonheid in de eenvoud van een verhaal! De auteur neemt zijn tijd, vertelt niets overhaast. Met een amusante, gemoedelijke en beheerste schrijfstijl laat hij de lezer kennis maken met zijn vader. Mooi om te lezen hoe Adriaan zichzelf kan zijn in zijn jonge jaren. Maar ook hoe hij nooit de tederheid van een echte moeder heeft ervaren, omdat zij uit bitterheid haar liefde voor hem ontzegt. Ook de tegenstrijdige gevoelens tijdens de oorlog worden knap beschreven. Adriaan leidt een vrijwel zorgeloos bestaan in het land van de bezetter. Hij heeft een mooi leven in Alfeld, terwijl ze het thuis best moeilijk hebben. Door zijn charmes blijft hij steeds uit de problemen en door zijn onbekommerd karakter lijkt het wel of hij geen angsten kent.
Als lezer is het even wennen aan de tijsprongen binnen het verhaal, waarin ook de periode na de oorlog mooi verweven is en Adriaan zelfs met moeilijke vooruitzichten steeds positief ingesteld blijft. Zijn muziek, waarin zoveel kracht en hoop zit, loopt als een rode draad door het verhaal.
Ik ben echt onder de indruk van Genadebrood. De knappe beeldspraak, de fijngevoeligheid,… alles klopt tot in de details. Zelfs de titels van de hoofdstukken vormen uiteindelijk een bijzonder knap en toepasselijk geheel. Ach, ik kan nog zoveel moois vertellen over dit boek…
Fijn om Adriaan te leren kennen, een wijs man! En toch blijft er een vleugje geheimzinnigheid rond hem hangen. Heeft hij alles verteld of alleen zijn mooiste herinneringen?
