Bijna 600 bladzijden puur leesplezier
Stephen King vierde onlangs zijn 75ste verjaardag en voegde Fairy Tale toe aan zijn reeds zeer uitgebreid oeuvre.
In dit boek zit het de jonge Charlie aanvankelijk niet mee. Zijn moeder sterft door een tragisch ongeval en zijn vader grijpt naar de fles. Charlie doet een belofte aan God, hoewel hij eigenlijk niet gelovig is. Als hij zeventien is doet zich de gelegenheid voor om zijn belofte in te lossen, door zijn ontmoeting met meneer Bowditch en diens hond Radar. Tijdens de mooie maanden die ze samen beleven ontdekt Charlie dat meneer Bowditch een groot geheim met zich meedraagt. Op een cassette staan een bijzonder verhaal, goede raad én een waarschuwing. Het vervallen schuurtje in de tuin van meneer Bowditch zorgt voor een heus kantelmoment voor Charlie en Radar, maar ook voor de lezer.
“Luister Charlie! Kun je je voorstellen wat er zou gebeuren als mensen erachter kwamen dat er een andere wereld binnen hun bereik ligt? Een wereld waar je kunt komen door gewoon af te dalen langs honderdvijfentachtig stenen?”
Het verhaal gaat verder in een andere werkelijkheid, met sprookjesachtige magie en intriges. Stephen King heeft een wereld gecreëerd met pratende dieren, een reus, personages die geschonden zijn door een vloek, en zoveel meer. Door zijn waaghalzerij en heldendaden krijgt Charlie de rol van de held in deze nieuwe wereld.
Fairy Tale is in de ik-vorm geschreven en wordt langzaam opgebouwd. Als lezer sluit je Charlie en Radar al snel in je hart. Door de lange inleiding, ongeveer een derde van het boek, wordt de drijfveer van Charlie echt voelbaar én wordt de nieuwsgierigheid opgewekt. Het tweede deel is veel grimmiger, heviger en soms zelfs bloederig, net zoals sprookjes oorspronkelijk waren dus, geen verfijnde versie.
De vele details halen een beetje de vaart uit het verhaal, maar het blijft wel interessant. Dit boek bevat enorm veel verwijzingen, symboliek en tegenstellingen. Zo ligt bijvoorbeeld het goud aan het einde van de regenboog zomaar voor het grijpen in het huis van Bowditch, ontbreken de houthakker en de wolf niet, kost het even wat moeite om de slechteriken te verslaan.
De nieuwsgierige en oplettende lezers genieten zeker ook van de verwijzingen naar boeken, films en tv-series, soms opvallend en dan weer subtiel. Wat dacht je van Henry Kuttner, H.P Lovecraft, Star Wars, Emily Dickinson of zelfs de kakkerlakken van Kafka? Heerlijk toch, en misschien zelfs interessanter dan het sprookjesverhaal zelf.
De vormgeving van de binnenkaft en de zwart-wit tekeningen bij het begin van de hoofdstukken vormen zeker een meerwaarde. Het is wel even wennen aan het zeer kleine lettertype. Maar Stephen King bezorgt je heerlijk leesvoer en puur leesplezier in bijna 600 bladzijden.
“Sommige verhalen (zoals je waarschijnlijk zelf ook wel weet) zijn gewoon te mooi om niet met anderen te delen.”
(Deze recensie verscheen eerder op Bazarow.com)
