Hij kent, doorgrondt en waardeert mensen

Barack Obama en zijn echtgenote Michelle zijn mijn grote favorieten uit het politieke landschap. ‘Het beloofde land’ van Obama. Het is een zeer belangrijk document van deze tijd. ‘Dit document is een eerste deel. Het beschrijft zijn eerste regeringsperiode. Het beschrijft tevens zijn leven en is in die zin een autobiografie. Maar de focus ligt toch heel erg op zijn presidentschap. Het is eigenlijk meer een politieke getuigenis dan een biografie. Alhoewel je wel goed zicht krijgt op zijn vroege jeugd.

De beschrijving van zijn politieke carrière. Hoe hij via een gouverneurschap al vrij snel een gooi doet naar het presidentschap.
Alle grote gebeurtenissen komen weer langs. Ook die je al weer vergeten was. De financiële bankencrisis, hervorming van de gezondheidszorg, hervormingen op Wall Street, de Deepwater Horizon olieramp in de Golf van Mexico, tot en met de dood van Bin Laden die tevens het einde van zijn eerste regeerperiode markeert.
Hij beschrijft het politieke proces en de gemaakte afwegingen rond deze thema’s. De vorming van ideeën.
Obama is een gemakkelijk en begenadigd spreker. Iets wat je terugziet in de stijl van het boek. Alhoewel sommige delen, zeker in het begin wat taai zijn. Maar over het algemeen is het boek goed en vlot geschreven.

Hoe kon het dat Obama ondanks dat hij slechts enkele jaren ervaring had in de Amerikaanse Senaat toch verkozen werd als de 44^ste president van de VS? Zoals zo vaak, lijkt vooral zijn voorganger de belangrijkste springplank voor een nieuwe president te zijn. Bush werd gekozen omdat hij normen en waarden predikte na een president Clinton die altijd gelinkt zal worden aan zijn affaire met een stagiaire. Obama kreeg de kans omdat hij zo’n beetje de enige was die vanaf het begin tegen een inval in Irak was geweest. Obama geeft je een heel goed inzicht in zijn eerste regeerperiode. Ook in hoe de Amerikaanse politiek eigenlijk werkt. De fundamentele tegenstellingen in het land. En zijn zorgen daarbij.
Hij is soms wel heel erg cynisch over de houding van de Republikeinen. Maar het voelt wel als zijn echte authentieke gevoel. Alles is helder en met humor beschreven, hetgeen het geheel ten goede komt.

Obama houdt van mensen, dat merk je steeds weer. De ontmoeting met jonge mensen inspireert hem. Hij kent, doorgrondt en waardeert mensen en relativeert vaak zijn eigen aandeel in de aanpak van actuele kwesties zoals blijkt uit deze zin: “Dit, zo besefte ik langzamerhand, was het wezen van het presidentschap: soms bestond je belangrijkste werk in zaken die niemand opvielen”.