Van Athena tot Tarot
Deze roman is een tijdmachine die ons terugvoert naar maart 2020.
De debuutroman van Clare Pollard, 'Delphi', beslaat ongeveer een jaar uit het leven van een Londense professor klassieke talen, echtgenote en moeder die het moeilijk heeft tijdens de pandemie. Haar uitdagingen omvatten, maar zijn niet beperkt tot: de mogelijke mislukking van haar huwelijk; de eenzaamheid, verwarring en frustratie van haar 10-jarige zoon; en haar verlangen om haar familie tegen alle verwachtingen in bij elkaar te houden. Terwijl de plot doorspekt is met een handvol specifieke gebeurtenissen – Zoom-school, een vakantiereis, een Covid-diagnose– is de belangrijkste drijfveer van “Delphi” een vreemde miasmische angst doorspekt met verveling. Pollards verhaal ontvouwt zich in de eerste persoon, door de ogen van een naamloze verteller. Onze verteller bevestigt haar eigen individualiteit door middel van een soort vluchtige intelligentie, die naadloos overgaat van verhalen over Athena en Ovidius naar virtuele cocktails, het kijken naar "Normale mensen" en het leren van tarot.Ondanks het feit dat de eerste regel van het boek is: "Ik ben de toekomst beu", hebben de hoofdstuktitels allemaal te maken met wat die toekomst zou kunnen brengen. Er is "Theomantie: profetie van voorspellende gebeurtenissen", "Dactylomantie: profetie door middel van vingerbewegingen", "Videomantie: profetie door elektronisch visueel medium" enzovoort. Het project van Pollard is er gedeeltelijk om ons altijd aanwezige gevoel van angst weer te geven: weten dat er misschien niet zoiets bestaat als weten, maar toch constant proberen te zien en te begrijpen. Haar karakter zit gevangen in haar eigen hoofd, in haar eigen huis, niet in staat om te weten wanneer of hoe ze haar aandacht moet richten. En zo flitst haar energie, van afleiding tot historische anekdote tot zorgen, het is onmogelijk te benoemen of te begrijpen. Wanneer er helemaal aan het einde een tragedie plaatsvindt, voelt dat bijna buitenaards aan, niet in de laatste plaats vanwege hoe concreet en onherroepelijk dit moment is in tegenstelling tot bijna elk ander moment in het boek.Delphi gaat niet zozeer over de pandemie zelf als wel over de waanzin die eruit voortvloeit. Van een politiek die op zijn kop staat tot verstoorde huishoudelijke routines en onderbroken levenscycli, de roman geeft levendig weer wat er gebeurt als alles ineens niet meer werkt, inclusief de autoriteiten waar we naar op zoek zijn voor hulp en de verhalen die we onszelf vertellen om het hoofd te bieden aan paniek.
