Indrukwekkend relaas

David Meijer heeft negen jaar aan dit verhaal over zijn oma gewerkt. Ze heeft nooit veel verteld over haar lotgevallen tijdens de Tweede Wereldoorlog op Borneo of over de Jappenkampen. Maar dankzij een intense research heeft de auteur een prachtige biografie in romanvorm over Mila Herman op papier kunnen zetten.

Java, december 1941. De 23-jarige Mila, onderwijzeres, meldt zich aan bij het Rode Kruis samen met nog 22 andere leden. Hun bestemming en missie zijn een militair geheim. Onder leiding van Zuster Pereira landen ze uiteindelijk in Tarakan, Borneo. Dit is een van de meest onherbergzame plaatsen in de archipel. De waardevolle olieproductie van het eiland is belangrijk voor de Japanners én een gemakkelijk doelwit. Na twee dagen volgt de eerste luchtaanval. De onwerkelijkheid van de oorlog dringt tot Mila door, de bedreigingen en het gevaar komen steeds dichterbij. Mila en haar collega’s beschikken niet over de nodige medische ervaring en de voorzieningen ter plaatse voldoen niet. Wat een heftig relaas over de periode in Tarakan… en het leven als krijgsgevangene nadien.

Vanaf de eerste bladzijden wist dit debuut mij te overtuigen door de vlotte schrijfstijl. Het ‘hoe en waarom’ van de oorlog wordt duidelijk geïntegreerd in het verhaal. Naast de feiten heeft David Meijer ook zijn persoonlijke kijk op deze geschiedenis mooi in het geheel verwerkt. Als Vlaming moest ik wel even mijn geheugen opfrissen over het koloniale verleden van Nederland, een stukje voorgeschiedenis. Zowel de locaties als personages worden zeer accuraat beschreven. Ik kon mij meteen een voorstelling maken van Tarakan en de omgeving. Ook Mila haar gevoelens en gedachten komen knap naar voren in het verhaal, zonder overdaad.

Er is veel aandacht besteed aan de inhoud en vormgeving. De landkaart vond ik absoluut een pluspunt en ik heb er dan ook handig gebruik van gemaakt. Een paar archieffoto’s en een duidelijke tijdlijn, een mooi nawoord,… Een fraai geheel!