Een metaforische rollercoaster, mijn boek van 2020!

De boeken van Aleksandr Skorobogatov zijn telkens heel origineel en verrassend; het verhaal en de schrijfstijl zijn telkens volledig anders. Zijn nieuwste roman De wasbeer is weer een opvallende titel in zijn oeuvre waaronder o.a. zijn doorbraakboek in Vlaanderen en Nederland, Portret van een onbekend meisje, in 2015, een heruitgave van zijn debuutroman Sergeant Bertrand uit 1992 en het alom bejubelende Cocaïne in 2017.

In dit boek volgen we een wasbeer die zijn eerste en enige geliefde in opgezette vorm tentoongesteld in een heemkundig museum koste wat het kost wil gaan redden en tot leven wekken. Op deze queeste moet dit zachte en kwetsbare maar zo wilskrachtige diertje met onuitvoerbare dromen echte beproevingen tegemoet treden. De wasbeer ontroert en is de metafoor voor de kleine man die het uitzicht om grote dromen te verwezenlijken, ontnomen wordt.

De verteller stuurt de wasbeer alle richtingen op, en wijdt zelf enorm uit met allerlei politieke en filosofische beschouwingen, maar brengt ook een absurd en afwisselend hilarisch en tragisch verhaal naar voren. Net als in Cocaïne wordt de lezer actief meegetrokken in het verhaal dat weer speels en flitsend ineensteekt.

Duidelijk is dat dit boek een van de beste, zo niet hét beste boek van 2020 is. Overigens heeft Rosemie Vermeulen de opgeroepen beelden en de zeggingskracht van de auteur ook uitstekend vertaald naar het Nederlands.

Mijn complete recensie lees je op hebban.nl .