Een na-oorlogs authentiek Antwerps tijdsbeeld: mijmeringen tijdens een slapeloze nacht.
Het romandebuut van Hugo Raes, verschenen in 1961 en recent (2020) heruitgebracht bij Karakters, werd bijzonder gunstig ontvangen. Een mijmering, een innerlijke monoloog zonder hoofdstukken. Het Vlaamse equivalent van 'De Avonden' van Gerard van het Reve wordt gezegd, de nieuwe Louis Paul Boon schrijft men elders.
Een slapeloze nacht, met dwalende gedachten over het leven, hoe het is of zou moeten zijn, uitgestrooid aan de hand van herinneringen, anekdotes, verwachtingen en sociale beschouwingen. Autobiografisch, zo wordt gezegd, maar ook een na-oorlogs tijdsbeeld over vrijheid en verlangen en kritiek. Een roman met scherpe taalvaardigheid maar zonder hoofdstukken, zonder een duidelijke structuur, waardoor de chaos van het leven weerspiegeld wordt.
Je wordt ingezogen in de jaren '60 en '70, met veel jazz en je kunt je afvragen of we nu meer vrijheden verworven hebben.