Finale!
De queeste van Adrian Montague. Door: Mackenzi Lee.
Eerst en vooral wil ik benadrukken wat een geweldige reeks Lee heeft geschreven: historisch, avontuurlijk, feministisch, inclusief, queer, romantisch én grappig. Dit De queeste deel is het derde deel. Tussendoor verscheen er ook nog een kleiner deeltje maar wegens tegenvallende verkoopcijfers van de reeks kwam het enkel als e-book uit. Wat ik ontzettend jammer vind want ik wil dat boekje zo graag om naast zijn grote familieleden in mijn kast te zetten. En ik vind het ook zeer jammer en totaal onbegrijpelijk dat de trilogie over de Montagues geen mega kassa succes is. Wat niet is kan nog komen natuurlijk, zeker nu er sprake is van een tv-serie (hoe cool is dat!?).
Op papier heeft Adrian het goed voor elkaar: de enige erfgenaam van een rijke vader, van wie hij niet enkel geld maar ook een zitje in het parlement zal erven. Hij heeft een toffe, slimme verloofde en schrijft politieke pamfletten die op veel enthousiasme kunnen rekenen (hoewel niet bij zijn vader). Maar dat is de ene kant van het verhaal, de andere kant van het verhaal is dat hij rouwt om zijn overleden moeder, zijn ware aard verbergt voor zijn vader (die zich totaal aan de overkant van het politieke spectrum bevindt) en bang is voor ongeveer alles. Zijn gegeneraliseerde angststoornis bepaalt zijn leven.
Dan komt hij plots in het bezit van de halve verrekijker van zijn moeder, die ze continue bij zich droeg. Hij gaat op onderzoek naar de oorsprong van dat geliefkoosde (en misschien wel vervloekte) object en ontdekt zo dat hij nog een broer heeft (herinner je Monty uit de vorige delen?). Samen met hem vaart hij de halve wereld over, vindt nog een zus terug (Felicity uit deel 2), vecht met piraten, bevriest bijna op een ijsschots nabij Finland en zo veel meer. Verwacht je aan veel nagelbijtende spanning, hilarische humor, warme vriendschappen en tattoos op blote billen.
Kleine trigger warning: de angststoornis van Adrian, de loops in zijn hoofd, zijn zo goed beschreven dat ze voor mensen met angst soms wel heel lastig te lezen zijn wegens zeer herkenbaar. Maar als het dan weer beter met hem gaat doet dat extra veel deugd om te lezen.
Oh wat heb ik weer enorm veel genoten van dit boek. Dat zo hard lijkt op de vorige delen (Yes!) maar ook genoeg verschilt om te blijven boeien (nog meer yes!). Het was zalig om te lezen hoe het Monty, Percy, Sim, Felicity en zo vele anderen is vergaan sinds het vorige boek. Ik kan niet geloven dat het verhaal afgelopen is, duim zo hard voor een vervolg. Deze reeks is zo belangrijk, zo origineel en uniek, zo verslavend goed. Ik wil meer!
