Literaire Non-Fictie met hoofdletters
Tommy Wieringa heeft iets met Oekraïne. Hij bezocht het land meermaals voor research en als achtergrond voor zijn Roman Dit zijn de namen (2012) en ook in zijn recentere klepper Nirwana (2023) zit een behoorlijke streep Oekraïne. De oorlog in Oekraïne liet Wieringa dan ook absoluut niet onberoerd. Van zodra hij kon engageerde hij zich voor hulp aan het land via de stichting https://www.protectukraine.nl/, waarvan hij ondertussen één van de bezielers is. Ondertussen reisde hij al vijf maal met een konvooi met (militaire) hulpgoederen naar het gekwelde land, een zesde bezoek is imminent. In steun voor deze stichting toert Wieringa dezer dagen ook met een benefietvoorstelling, die op 19 oktober a.s. ook de Antwerpse Arenbergschouwburg aandoet.
In zijn recentste boek Konvooi verhaalt Wieringa zijn wedervaren van de verschillende ondernemingen die hij naar het land ondernam. Op magistrale wijze maakt hij de lezer deelgenoot van zijn ervaringen, van de spanning, van de grootsheid van het gebeuren en het land. Hij geeft ook een diepe inkijk in de psyche van een aantal protagonisten in dit verhaal. Opmerkelijk is ook hoe Wieringa binnen het fileren van de gruwel van deze absurde oorlog ook feilloos de Oekraïense ziel blootlegt.
Een niet nader genoemd journalist zei me recent dat ‘literaire non-fictie’ niet bestaat: ofwel schrijf je literatuur, ofwel schrijf je fictie. Met Konvooi bewijst Wieringa het tegendeel. Met een ongeziene accuraatheid maar ook zachtheid in zijn pen, beschrijft hij op prachtige wijze zijn ervaringen. Virtuoze beschrijvingen nemen de lezer mee in zijn beleving, zonder dat deze laatste zou verdwalen in het heerlijke taalgebruik. Ik zou bijna durven zeggen dat Wieringa met Konvooi een nieuw genre heeft uitgevonden: ‘Literaire Non-Fictie’ met hoofdletters!
