Boven het puin een bestaan ​​moeten opbouwen

Nadia Terranova (Messina, Sicilië, 1978) is afgestudeerd in de filosofie en heeft een doctorstitel in de moderne geschiedenis. Ze werkt al jaren samen met verschillende media in haar land en geeft les aan de Scuola del Libro in Rome. Ze is de auteur van twee romans, de veelgeprezen Gli anni al contrario (2015) en Adiós fantasmas (2018; Libros del Asteroide, 2020), die genomineerd was voor de Strega-prijs van 2019 en werd bekroond met de Alassio Centolibri-, Subiaco Città del Libro- en Martoglio-prijzen.

In trema la notte (De nacht beeft) blikt ze terug op 28 december 1908 en de zwaarste aardbeving die Europa ooit heeft getroffen. De razernij van de aardbeving maakte Messina en de regio Calabria met de grond gelijk.

Nadia Terranova baseert zich op de geschiedenis van de Straat, de mythische plek uit haar werk, om ons te vertellen over een meisje en een kind die door deze collectieve tragedie alles verliezen, maar die ook een onverwachte kans krijgen. Dat ze boven het puin een bestaan ​​moeten opbouwen dat misschien scheef is, maar meer lijkt op het idee van liefde dat ze zich altijd hebben voorgesteld. Want terwijl het de apocalyps vernietigt, onthult het ons en toont het ons naakt, heel menselijk, onze behoefte aan leven die onverminderd blijft pulseren. De elfjarige Nicola weet dit maar al te goed. Hij brengt elke nacht vastgebonden aan een katafalk door in de kelder en droomt ervan te ontsnappen aan zijn onderdrukkende moeder, de vrouw van de grootste bergamotproducent van Calabrië. Aan de andere kant van de zee is Barbara met de trein in Messina aangekomen om de opera Aida te bezoeken. door alle opstandigheid van haar twintig jaar, wil ze ontsnappen aan haar vader, die wil dat ze trouwt met een man op wie ze niet verliefd is.

Het verlangen van beiden naar vrijheid zal worden vervuld, maar tegen een zeer hoge prijs. De aarde beeft en de werelden van Barbara en Nicola storten letterlijk in. Nu ze alles verloren hebben, verlangen ze allebei terug naar hun oude gevangenis. Nu ze alleen zijn, kunnen ze alleen nog maar hulpeloos ronddwalen tussen de ruïnes, tussen de andere overlevenden, totdat het lot hen dwingt elkaar te ontmoeten.

Nadia Terranova heeft de kracht om met haar beeldende schrijfstijl de pijn van mensen die in de steek zijn gelaten, te beschrijven.