De laatste ronde (en De Pruimelaarstraat)

"Tok, tok, zei ik aan de ingang van zijn bazenhoek. Ik moest kloppen want de bel doet het niet.
Ja, het is al goed, zet u.
Ludo, zei Gilbert nadat hij zijn bics goed had gelegd op zijn bureau, ge zijt niet echt de ideale persoon voor de opdracht maar ik heb niemand anders. Volgende maandag beginnen er twee postbodes op proef. Gij moet die opleiden.
Ik ben daar niet voor opgeleid.
Er zijn dagen dat ik gevat uit de hoek kan komen."

Sinds ik 'De laatste ronde' las, ben ik fan van Louis Van Dievel en zijn sappige personages. Ik ben meteen in een ander boek van hem begonnen, De Pruimelaarstraat. Later meer hierover want een mens kan niet alles ineens vertellen hé.

In De laatste ronde volgen we postbode Ludo, die op enkele dagen van zijn pensioen zit en plots 2 nieuwe jonkies moet opleiden. Ludo is een getroebleerd personage, met een hobbelig parcours op de Post, maar een loyale werknemer met een goed hart. Gaandeweg leer je de personages beter kennen, waardoor de initiële oppervlakkigheid waarmee het boek start, snel vergeten is. Het is toch vaak lachen met de miserie en dat brengt me naadloos tot mijn ander onderwerp, namelijk De Pruimelaarsstraat.

In de Pruimelaarstraat volgen we alle buren uit een gezellige arbeidersstraat. Enfin, het was daar gezellig, tot één van de buren Staf Van Eycken bleek te zijn. Laat die naam bij u een belletje rinkelen? Jawel, de vampier van Muizen, de moordenaar en verkrachter die in de jaren 70 Bonheiden en Muizen onveilig maakte. In de roman vertelt elke buurman -of vrouw om ter beurten wat er gaande is in hun hoofd, leven en in de buurt. De personages zijn zo herkenbaar, het is zo sappig geschreven- en dat is volgens mij de kracht in beide boeken van Louis Van Dievel. De veelheid aan personages maakt het boek wat verwarrend in het begin, maar gaandeweg waan je je in een soap en vraag je je af wanneer het nog eens aan Simone is om iets te vertellen, want die had wel wat issues met haar man. Of hoe het nu is met Regine en de kinderen. En wat met de gezondheid van Marcel?

Dus lees je graag over het leven zoals het is in de Vlaanders, dan raad ik u ten zeerste beide boeken aan. (Tenzij je geen gevoel voor humor hebt, dan verwijs ik je door naar één van mijn andere leestips).