Eerlijk en rauw geschreven!

Op de cover prijkt ‘dit verhaal komt keihard binnen’ en ik kan enkel maar knikken, sommige stukken ben ik echt terug gaan lezen, niet om de onduidelijkheid maar om het gevoel af en toe vast te houden. De verwoording van angst, paniek en de eenzaamheid kruipen direct vanaf de eerste bladzijde onder je huid. Op een poëtische manier neemt de auteur je mee in de donkere strijd tegen angst, maar ook de strijd om er gewoon te mogen zijn. Terwijl je leest merk je dat dit een persoonlijk relaas is van verdriet maar ook van vechtlust, een zoektocht naar zichzelf. Citaten heb ik neergeschreven en zal ik gebruiken in mijn eigen leven, noem het levensadviezen die ik zal koesteren. Het is een verdrietig verhaal, maar je stapt op een weg die voor vele bekend zal zijn, het leven lacht je niet altijd toe en waarom kan verdriet, angst er gewoon niet zijn voor onze medemens?