Liefde in tijden van rebellie

“De hemel verslinden - Paolo Giordano” *****

Ook ik was zoals Teresa. En al wie het herkent, zal ook het tweesnijdend zwaard van die eerste liefde kennen die je leven voor altijd verandert. Nooit zal ze nog zo diep gaan, zo gaaf zijn. Maar The first cut is the deepest, ook die kant, dat zong in mijn tijd Rod Stewart al.

Bern haalt Teresa uit haar burgerlijke, wat saaie bestaan, zelfs nu ze op vakantie is bij haar grootmoeder in het zuiden, ver van de stad.

Bern en zijn vrienden, Nicola en Tommaso, die als broers met elkaar dollen en grappen, groeien nochtans op in de masseria, een kleinschalig streng gelovig tehuis.

Religie op het scherp van de snee, zoals de liefde dat zal zijn, de vriendschap, later de rebellie.

Samen met de liefde ontwaakt de drang naar vrijheid. Aanvankelijk delen ze die met zijn vieren, ze zal zich uitvouwen in idealen voor een betere wereld, tegen de politieke corruptie en de manipulatie van de natuur die haar kapotmaakt. In een alternatief leven.

Maar de liefde graaft ook gangen onder de vriendschap, de ondergrond wordt wankeler, in de blikken sluipt jaloersheid, achterdocht, in de woorden wordt niet meer altijd de waarheid gezegd en nog meer wordt er verzwegen.

De geheimen vreten zich doorheen je lijf.

Maar nu is het nog die eerste zomer.

Als Teresa de vakantie erop terugkeert naar de masseria, nadat ze een heel jaar lang alleen maar aan Bern heeft kunnen denken die ze zal terugzien, blijkt hij verdwenen. Alleen met Nicola en Tomasso is het anders. Ze weten meer dan ze zeggen, pas na jaren zal ze de waarheid uit Tomasso sleuren. Pas na jaren ook zal ze Bern terugzien, de liefde was nooit zo groot en vroeg nooit zo veel offers. Te veel?

Er worden keuzes gemaakt die ook het zaad van schuld planten. Had vermeden kunnen worden wat er daarna gebeurt, hoe alles ontspoort?

Hoe hun levens als vanuit een middelpuntvliedende kracht alle windstreken in worden geslingerd en wat hen ooit verbond hen nu dreigt te scheiden?

Hoe draag je die last, die wond? Hoe ver ga je in het betalen van de tol voor je vrijheid, je rebellie, je waarheid? Ook als die ten koste gaat van mensen die je ooit liefhad.

En zij, die zich door je verraden en verlaten voelen?

Overleeft de liefde op het slagveld tussen goed en kwaad?

Giordano schrijft in een lyrische, meeslepende taal. Zijn karakters zijn mensen van vlees en bloed, met sterke botten en ruggen die moeten kiezen tussen buigen en breken, en terwijl de mensen schikken, beschikt het lot. Of God. Tenzij we dat toch zelf zijn, l’enfer et le ciel.