De Wablieft-boeken zijn vlotte boeken in duidelijke taal met als doelgroep volwassen beginnende lezers, maar ze worden ook heel enthousiast gebruikt door mensen met lees – en concentratiestoornissen. De boeken zijn boeiend, spannend, ontroerend, interessant, en zijn terug te vinden in diverse genres en werden geschreven door ervaren auteurs. Een van de laatste aanwinsten is de novelle De handen van Fatma van Fikry El Azzouzi (1978) die in 2010 debuteerde met de roman Het Schapenfeest. Hij ontving deAuteursprijs 2013 voor zijn toneelstuk Troost. In 2009 maakte ’t Arsenaal BELGA, naar een tekst van Rachida Lamrabet, over de eerste generatie mannen die in de jaren ’60 van vorige eeuw naar België kwamen. In 2014 staan blikt ’t Arsenaal terug op 50 jaar Marokkaanse migratie en staat het stil bij het migratieverhaal vanuit het standpunt van de vrouwen: De vrouwen/moeders die enkele jaren na hun man ook naar zijn nieuwe thuisland emigreerden. En dit verhaal is de novelle De handen van Fatma.

Fatma is een eenzame vrouw. Ze heeft alleen haar zoon Bilal nog. Bilal bezoekt zijn moeder bijna nooit. Op een dag klopt iemand hard op de deur van Fatma. Het is Hafssa. Zij is illegaal in het land. Fatma neemt Hafssa in huis. Elke vrijdag gaan ze samen naar de markt. Bij hun laatste bezoek aan de markt koopt Fatma appelsienen en dat was toch niet de beste keuze, zoals ze wel minder goede keuzes in haar leven. Deze prachtige novelle had ook gepast in de aangrijpende documentaire Leven in België als vrouw uit de migratie van Mohammed Ihkan, waarin twee mondige Marokkaanse vrouwen hun levensverhaal vertellen: ze namen vastberaden hun leven in eigen handen, ondanks de moeilijke omstandigheden waaraan zij het hoofd moesten bieden. En ook Fatma de vrouw die Fikry opvoert had en heeft het verre van gemakkelijk. Niet tegenstaande dat biedt ze ook gastvrij onderdak aan de vrouw die in de illegaliteit leeft. Uiteraard biedt dit dunne maar hartveroverend boekje heel wat actualiteit. Fikry is een rasechte verteller en hij kruipt met evenveel gemak in de huid van de oude vrouw Fatma als in die van het elfjarige jongetje Ayoub uit Het schapenfeest.