Boeiend!

De grote vertraging: de herontdekking van het wandelen.

Marije Ligthart, directeur van Brainwash festival, vroeg aan 8 schrijvers, wetenschappers, filosofen om hun kijk op onze ‘vlucht naar buiten’ als gevolg van de pandemie en lockdowns te beschrijven.

Geef maar toe: u bent (noodgedwongen) gaan wandelen in uw eigen buurt. Ik ook. Ik wandelde wel vaker maar nooit omdat dat het enige was wat nog kon of mocht en ook nooit gewoon vertrekkend vanuit mijn voordeur. En hoewel enkele schrijvers uit deze verzameling verre oorden opzochten (op papier) om over hun wandelen te schrijven wandelden de meesten ook maar gewoon, vaak dezelfde, ommetjes in hun buurt. Wat dat met hen deed, hoe dat hun denken bepaalde, lees je in dit kleine, boeiende bundeltje (dat in je broekzak past: handig tijdens het wandelen).

Wanderlust van Rebacca Solnit (wat ik ook al las) komt vaak aan bod, net als Plato en Aristoteles. Soms gaat het over politiek, soms is het meer filosofisch, dan weer landschapsbeschrijvend. Maar elke bijdrage boeide me op de één of andere manier. Ik zal nooit meer op dezelfde manier in mijn buurt rondwandelen. Omdat ik nu besef dat mijn wandelen, mijn aanwezigheid mede mijn buurt bepaald.

Oh, soms heb ik heimwee naar die eerste lockdown (niet naar de dreiging van die gemene ziekte, de angst en slapeloosheid). Maar naar die periode dat we allemaal geloofden dat het hierna anders en beter kon zijn. Wandelen leek toen nog een medicijn. En ergens is het dat ook, en die verandering kan er nog steeds komen. Wie daar niet meer in durft te geloven moet dringend dit prachtige kleinood (her)lezen.