Solo danser
Degas. De dans van de eenzaamheid. Scenario: Salva Rubio. Tekeningen en inkleuring: Efa.
Afgelopen jaar las ik al een graphic novel over Charles Baudelaire en één over Anaïs Nin, beide een ferme aanrader. Als voormalig balletmeisje keek ik ook uit naar deze Degas. Als kind had ik een kaartje met een afbeelding van balletmeisjes van Degas op mijn prikbord, later zag ik in La petite danseuse in Musee D’Orsay. Zij blies me echt van mijn sokken.
Graphic novels zijn een uitstekend medium om iemands leven te vertellen; de combinatie van woord en beeld zorgt voor veel ruimte voor detail én laat genoeg plaats om dit alles te verwerken. Degas de strip, doet Degas de schilder alle eer aan. Zijn leven wordt gedetailleerd en vol liefde (in al zijn donkerte en eenzaamheid) vakkundig weergegeven in woord én beeld. De tekeningen lijken wel geschilderd, er zijn amper zwarte omlijningen en de kleuren zijn zacht en krachtig tegelijk. De tekstvlakken zijn doorzichtig zodat de illustratie niet wordt onderbroken, prachtig gedaan.
Rubio en Efa werkten al eerder samen, ze brachten al een strip over Monet uit en die wil ik ook graag lezen. Degas lijkt me geen makkelijke, aangename mens geweest te zijn. En toch lees je vol nieuwsgierigheid en meelevendheid verder, dankzij het talent van Rubio en Efa. Naast Degas komen ook de boeiende Mary Cassatt en de groep impressionisten uitgebreid aan bod. Op het einde van het boek volgt nog een geschreven nawoord, om extra (biografische) duiding te geven.
Degas blijkt niet de man te zijn wie ik dacht dat hij was. Maar ik ben blij dat ik hem dankzij dit prachtige boek in al zijn gelaagdheid heb leren kennen. Aanrader!