een zeer humaan verhaal over verbinding en eigenheid
De gelijktijdigheid der dingen, de ambitieuze debuutroman van Frouke Arns. Vetelt het verhaal het verhaal van de jonge Syriër Nizar, die het geweld in zijn land ontvlucht en in het noordelijkste stukje Noorwegen terecht komt bij een oude Duitse vrouw, Helena. Ze is een ‘Heimatvertriebene’ uit de verdwenen Duitse ‘Ostgebiete’ en daarmee een ‘nieuwkomer’ van decennia geleden die veel leed maar ook veel wijsheid in zich draagt.
Nizar, is per fiets de grens tussen Rusland en Noorwegen over gestoken. Wel een heel atypische manier om Europa binnen te komen. Met de auto of lopend mocht je er als asielzoeker de grens niet over, maar op een fiets wel.
Helena is door haar relatie met de Noorse zeeman Leif in 1958 toevallig in Noorwegen terecht gekomen. Nidar komt doodop, totaal onderkoeld en ziek bij Héléna terecht en is lange tijd buiten bewustzijn, maar Helena verzorgt hem, geeft hem warme kledingen en geeft hem eten en drinken. Je leert Nizar be-ter kennen door zijn koortsdromen en de flashbacks en krijgt een beeld van zijn warme jeugd en de dreiging die ervoor zorgde dat hij Syrië wilde ontvluchten. De jongen is voor lange tijd bewusteloos, wat Helena, die bij hem waakt doet reflecteren over haar jong overleden man, haar door wiegen-dood gestorven baby Andor, de jaren van eenzaamheid en gemiste kansen. De Tweede Wereldoorlog heeft haar parten gespeeld, realiseert ze zich, de uiterst moeizame tijd erna, toen Duitsers geen geliefde ‘nieuwkomers’ waren, maar toch vooral de dood van man en kind.
De levenservaringen van beide mensen krijgen zo duidelijk vorm terwijl de spanning over wat er gaat gebeuren als ze eenmaal in gesprek raken tot het einde toe in stand blijft. Dit is een zeer humaan verhaal over verbinding en eigenheid. Door mijn eigen ervaring met vluchtelingen komt het verhaal van Nidar mij vrij bekend over. Dat van Helena is voor mij echter een nieuwe krachtige ervaring. De gelijktijdigheid der dingen is een schitterend boek in een beeldende taal over hoe tegengestelde werelden zich versmelten als het menselijk aspect centraal staat!
Nizar, is per fiets de grens tussen Rusland en Noorwegen over gestoken. Wel een heel atypische manier om Europa binnen te komen. Met de auto of lopend mocht je er als asielzoeker de grens niet over, maar op een fiets wel.
Helena is door haar relatie met de Noorse zeeman Leif in 1958 toevallig in Noorwegen terecht gekomen. Nidar komt doodop, totaal onderkoeld en ziek bij Héléna terecht en is lange tijd buiten bewustzijn, maar Helena verzorgt hem, geeft hem warme kledingen en geeft hem eten en drinken. Je leert Nizar be-ter kennen door zijn koortsdromen en de flashbacks en krijgt een beeld van zijn warme jeugd en de dreiging die ervoor zorgde dat hij Syrië wilde ontvluchten. De jongen is voor lange tijd bewusteloos, wat Helena, die bij hem waakt doet reflecteren over haar jong overleden man, haar door wiegen-dood gestorven baby Andor, de jaren van eenzaamheid en gemiste kansen. De Tweede Wereldoorlog heeft haar parten gespeeld, realiseert ze zich, de uiterst moeizame tijd erna, toen Duitsers geen geliefde ‘nieuwkomers’ waren, maar toch vooral de dood van man en kind.
De levenservaringen van beide mensen krijgen zo duidelijk vorm terwijl de spanning over wat er gaat gebeuren als ze eenmaal in gesprek raken tot het einde toe in stand blijft. Dit is een zeer humaan verhaal over verbinding en eigenheid. Door mijn eigen ervaring met vluchtelingen komt het verhaal van Nidar mij vrij bekend over. Dat van Helena is voor mij echter een nieuwe krachtige ervaring. De gelijktijdigheid der dingen is een schitterend boek in een beeldende taal over hoe tegengestelde werelden zich versmelten als het menselijk aspect centraal staat!
Synopsis
Een oude Duits-Noorse vrouw helpt een Syrische vluchteling die via de Arctische route Noorwegen heeft bereikt; tijdens zijn herstel komt haar eigen vluchtverhaal uit 1945 weer naar boven.