Experimenteel en toch aangrijpend

‘Hoofdpersonage’ van Contouren is Faye, een pas gescheiden vrouw die een week in Athene verblijft om er les te geven in het kader van een schrijfcursus. 'Hoofdpersonage' mag tussen aanhalingstekens, want over Faye zelf komen we eigenlijk weinig te weten. Ze lijkt zich nog steeds in shock te bevinden na de breuk met haar echtgenoot. Ze is niet meer de persoon die ze was, maar nog niet de nieuwe persoon die ze zal moeten worden. Ze weet niets meer zeker en laat de dingen over zich heen komen. Het zijn dan ook vooral de anderen die ze in Athene ontmoet die in het boek aan het woord komen. Ook hun verhalen draaien opvallend vaak om de diepe impact die scheidingen - van allerlei aard - op ons hebben.

Faye is dus geen traditionele ik-vertelster. Ze is geen actief hoofdpersonage met welomlijnde emoties en motieven, maar een passief doorgeefluik van verhalen. Ze heeft het opgegeven om anderen te overtuigen van wat zij vindt of voelt, of om haar leven te leiden op grond van een of ander doel. Ze wordt bepaald door wat haar omringt - vandaar de titel.

Contouren is enerzijds een experimentele en filosofische roman, die gaat over de vraag of er wel zoiets bestaat als een 'ik' of 'zelf' achter de verhalen die we over onszelf vertellen en de banden die we met anderen aanknopen. Anderzijds is het een herkenbaar en emotioneel relaas over de radeloosheid die ons overvalt wanneer we iets heel belangrijks verliezen.

Dit boek is de opener van een trilogie waarin we Faye blijven volgen. In Contouren is er niets dan rouw; in Kudos en Transit neemt Faye de draad van het leven, met vallen en opstaan, weer op.