al het bestaan is onderworpen aan de dood

Simone de Beauvoir werd geboren op 9 januari 1908 in Parijs en overleed op 14 april 1986 in Parijs. Ze was een existentialistische filosoof, romanschrijver, en essayist. Ze was de levenspartner van Jean-Paul Sartre maar ze was vooral een belangrijke theoreticus van het feminisme, en nam deel aan de vrouwen bevrijdingsbeweging in de jaren 1970.

Deze roman, een mix van verschillende genres, is meteen een filosofische, historische, fantastische en psychologische roman. Het is ook een'reflectie op de menselijke conditie, een demonstratie van existentialisme, een theorie die de superioriteit van het menselijk bestaan over elke andere essentie ondersteunt. Dit filosofische verhaal vertelt ons over het epos van Fosca die bewust koos voor onsterfelijkheid en eeuwige jeugd, en die, net als Sisyphus, gedoemd werd om eeuwig zijn levenstaak te blijven vervullen. Hij kan niet langer de tijd zien voorbij gaan en lijdt aan een vermoeidheid waaraan dit dit vergiftigd geschenk hem toe veroordeelt...

Fosca, een eeuwige tijdreiziger, werd in 1279 geboren in een paleis in de denkbeeldige stad Carmona, Italië. Een stad geregeerd door een opeenvolging van tirannen, verwoest door onophoudelijke oorlogen en geplaagd door de armoede van haar inwoners getroffen door vele belastingen.

Fosca wordt op een dag het levenselixer aangeboden door een oude bedelaar, op voorwaarde dat hij hem laat leven. Hij accepteert dit contract met vreugde, denkend dat zijn onsterfelijke kwaliteit hem eindelijk in staat zal stellen om aan zijn buitensporige ambities te voldoen. Hij was op zijn beurt de regerende prins van Carmona, een geheime adviseur van Karel V, ontdekkingsreiziger van de nieuwe wereld, wetenschapper en revolutionair. Hij ontmoet ook de liefde vans verschillende vrouwen die door zijn leven gaan, maar uiteindelijk al zijn verlangens uitputten en hem in verveling en apathie achterlaten meestal door de dood. « Het vergt veel kracht, veel trots of veel liefde om te geloven dat de acties van een man ertoe doen en dat het leven de dood overtroeft dat zijn de meedogenloze woorden die Simone de Beauvoir Fosca de onsterfelijke, de anti-held van deze roman meegeeft.

Uiteindelijk zal zijn wandelpad dat van Regina kruisen, aan wie hij het verhaal van zijn leven zal vertellen. Zij is een theateractrice, egocentrisch, ijdel, verteerd door afgunst en goddeloosheid, en zij denkt dat ze onsterfelijkheid kan verwerven door gegraveerd te blijven in het geheugen van Fosca.

Aangezien Fosca onsterfelijk is, kan hij geen man zijn omdat al het bestaan onderworpen is aan de dood en het is precies dit besef door de mens van zijn onontkoombare einde dat de momenten dat hij leeft zo kostbaar maken en die hem zullen motiveren om deel te nemen aan actie en zijn passies volledig te leven wetende dat hij gedoemd is!

Deze roman die in 1946 werd geschreven heeft nog niets aan waarde ingeboet en blijft nog steeds genietbaar dat blijkt ook uit het zeer verhelderende voorwoord van Marja Pruis!