Hartverscheurend

‘Het heeft me twintig jaar gekost om de kracht te vinden Achter de donkere wouden te schrijven, een roman over ons leven in Georgië en Rusland, over wat er met mijn zoon gebeurde tijdens de laatste nacht van zijn leven, wie mijn jongen ontvoerde en vermoordde, waarom zoiets afschuwelijks kon gebeuren. Maar ook over wat een prachtige jongen hij was, nog steeds is, en voor altijd zal blijven.’ – Aleksandr Skorobogatov

Een mokerslag, dit boek. En toch: ook zoveel liefde.

Wat een tour de force, om vanuit zoveel wanhoop en donkerte een goed boek te schrijven. Alsof een gure wind de auteur voortdrijft, en vervolgens de lezer. Met veel herhalingen, en toch staat er geen woord te veel.
Het pijnlijkste en strafste hoofdstuk is wanneer Skorobogatov een parallel trekt tussen de wrede, weerzinwekkende moordenaars van zijn zoon en de moordenaars van vandaag in Rusland. En dan het einde, met de Vuurleeuw, en die laatste woorden. Hartverscheurend.