Interview met Vivian Helena, auteur van een ijskoude trilogie

Vivian, wie is de vrouw achter de auteur?

Mama van twee pubers, twee schatten van kinderen en een fulltime hobby (lacht). Ik heb een toffe echtgenoot. Ik sport heel graag. Schrijven is mijn minder gezonde hobby.

Kan je me vertellen over het startpunt van je schrijversreis?

Oei, dat is al lang geleden! Sinds ik kind ben schrijf ik al. Ik schreef al graag echte verhalen toen. Met mijn studies en door kinderen te krijgen lag het schrijven stil. Toen de kleine kinderen groter werden, vond ik in schrijven ontspanning. Het ene verhaal na het andere rolde uit mijn pen. Ik vond wel dat ik er iets mee moest doen, met al die tijd die ik stak in het schrijven van die verhalen. Voor mijn job, ik ben voedingsdeskundige, heb ik alle info die ik wou geven aan mijn patiënten in een boek gegoten. Ik kreeg daar enorm veel feedback op en heb dan gekozen om ermee verder te gaan, maar ik was nog jong en naïef. Met ouder worden ben ik gegroeid in mijn schrijven.

Is er een specifieke gebeurtenis die jou heeft aangespoord om over te gaan naar het schrijven van thrillers?

Ik ben opgegroeid met misdaadseries zoals Columbo op TV. Ik denk dat daar de oorsprong ligt. Soms krijg ik de vraag of mijn boeken autobiografisch zijn maar ik heb dus geen misdaden meegemaakt in het echte leven.

Je hebt drie thrillers geschreven. Kan je kort de verhaallijnen van elk boek samenvatten?

Het zijn eigenlijk misdaadromans. Elk verhaal heeft een eigen plot en wordt ook elke keer afgerond. In het eerste boek is er in een jeugdkamp een moord gepleegd en daar is de vraag wie je kan vertrouwen en wie niet. In het tweede boek keert het personage terug naar het skigebied waar alles zich afspeelt en wordt verdacht van een moord die daar gebeurt op een “seizoenseinde-feest”. Het derde boek is een verderzetting van boek één en twee, waarbij veel personages samenkomen. Dat boek heeft dan weer twee verhaallijnen: enerzijds duikt het personage onder voor iemand die achter haar aan zit en op dat onderduikadres ontdekt ze weer andere dingen.

Hoe creëer je personages, zijn die gebaseerd op mensen uit je leven of zijn ze volledig verzonnen?

Die zijn compleet verzonnen. Familie zegt soms wel een karaktertrek te herkennen maar ik denk dat dat voor iedereen zo is. Je kent altijd wel iemand die graag eet of verslaafd is aan sigaretten. Het leuke aan schrijven vind ik dat ik de personages zelf ontdek terwijl ik aan het schrijven ben. Ik weet het grote plot maar de details, de uitwerking en karakters ontdek ik tijdens het schrijfproces. Dat vind ik zalig aan schrijven.

Is er een personage uit je boek waarmee je jezelf het meest identificeert?

Goh, dat is een moeilijke vraag. Nee eigenlijk helemaal niet. Ik denk dat iedereen een stukje van mezelf heeft meegekregen. Mijn leeftijd is ook ver weg van de leeftijden van de personages.

Jouw boeken staan bekend om spanning en onverwachte wendingen. Hoe behoud je de spanning in je verhalen?

Tijdens het schrijven groeit dat vanzelf. Ik heb bij het tweede en derde boek ook proeflezers gekregen en die feedback miste ik bij mijn eerste boek. Een boek is nooit af en je kan eraan blijven sleutelen. Ik durf ook schrappen als ik merk dat de leuke stukjes te lang aan het worden zijn. Ik sla die dan wel op om te gebruiken voor een ander verhaal. En ja spanning opbouwen, geen idee. Het verhaal ontstaat tijdens het schrijven.

Is er een bepaalde scéne in één van je boeken waar je bijzonder trots op bent?

Even denken, ook een aparte vraag. Ik heb van vele mensen gehoord dat ze het benauwd gevoel van ingesloten zitten in een hut, het beste weergegeven vinden. Anderzijds hoor ik ook dat er een verdwijning is die eng overkomt en zelfs als luguber omschreven werd. De mensen zeggen ook dat de spanning in het derde boek heel hoog zit, dus ja er zit zowat vanalles in dat eruit springt. Voor mezelf ben ik trots op de evolutie die ik heb doorgemaakt. Mensen die je niet kent en speciaal naar jou komen voor je boek of voor een babbeltje, dat maakt me trots en blij. Je schrijft nooit goed voor iedereen. Ieder heeft zijn eigen genre. De romantiek in mijn boeken is niet groot maar toch houden sommige mensen daar niet van en anderen dan weer wel. Vandaar ook dat ik spreek over misdaadroman en niet over thriller.

Heb je een boodschap die je via je boeken aan je lezers wil overbrengen?

Ik heb een lichte vorm van dyslexie en ik had altijd een nul op tien voor spelling. Ik heb verder ook leren schrijven in het Duits omdat ik in Zwitserland heb gewoond. Deze beide factoren maken het extra moeilijk om een boek te schrijven maar kijk, het is me toch maar mooi gelukt! Mijn boodschap is dus: laat je niet tegenhouden in je dromen door wat andere mensen zeggen. Als je echt iets wil, ga ervoor!

Heel mooi! Heb je nog plannen voor een volgend boek?

Ik ben al aan het schrijven aan een volgend boek maar eerst even genieten van deze boeken en deze boekenbeurs! Hetgeen waar ik nu mee bezig ben is opnieuw een reeks. Omdat ik wil dat die reeks goed in elkaar zit neem ik mijn tijd. Ik wil eerst paar boeken schrijven want eens er één boek uitkomt kan je niet meer veranderen. Ik wil dat het professioneel wordt aangepakt. Jaja, we blijven bezig.

We gaan afronden zodat jij op deze beurs over je boeken kan vertellen. Een laatste vraag: welke auteur mag jou komen kapen om een koffie te drinken?

Ondertussen is mijn favoriete auteur ook een heel goede vriendin geworden. Saskia Lauwagie en ik gaan straks zeker iets drinken, we gaan graag samen op stap. Ook een echt goede auteur en een sterke vrouw waar ik veel bewondering voor heb!