Het is niet belangrijk dat je in de maat loopt, of uit de maat, het belangrijkste is dat je je eigen ritme vindt

Waarom eens niet een gesprek met een stand-up comedian, tv -figuur, presentator, auteur van twee boeken maar bovenal een toffe papa? Staslezer Katja Verbeeck mocht een kijkje nemen achter deze boeiende persoon.

Steven Goegebeur, wie ben jij eigenlijk?

“Ik ben Steven, vader van 3 kinderen en ik ben cabaretier. Ik ben van opleiding leraar wetenschappen, heb me omgeschoold en ben nu bijna full time bezig met schilderen, iets dat tijdens de corona periode tot stand is gekomen. Als cabaretier heb ik publiek nodig en laat dat nu juist verboden zijn door de corona maatregelen. Ik probeer nu te zorgen dat het evenwicht tussen de jobs waar ik publiek voor nodig heb en waar ik dat niet voor nodig heb wat anders wordt. Ik probeer er nu een beter evenwicht in te krijgen want als dat ooit nog eens komt, iets als corona, dat ik dan de steun van de overheid niet nodig heb en zelf voor inkomsten kan zorgen.”

Ik las uw twee boeken. Wat me vooral in uw eerste boek opviel, is dat je al jaren rond- toert met producties over pesten, gegeven op scholen. Waarom vind je het thema pesten zo belangrijk?

“Dat is gekomen naar aanleiding van de zelfmoord van een oud- leerling van mij. Johan werd zo hard gepest op school en daarbuiten dat hij geen andere uitweg zag dan zichzelf van het leven beroven. Dat heeft mij diep geraakt. Het moet toch heel erg zijn dat je als 16- jarige alleen zelfmoord als oplossing ziet, dat je bij niemand terecht kan of de moed niet hebt iemand aan te spreken om u te helpen en ik vond dat ik daar iets mee moest doen. Ik heb dan zelf een stuk geschreven over pesten en ben daar mee gaan rondtoeren. Helaas is dat een groot succes geworden, het zou beter zijn dat het niet nodig is maar omdat het zo’n groot succes werd heb ik het lesgeven kunnen afbouwen. Dat is de aanloop naar mijn carrière geworden als comedian. Dat pesten blijft helaas actueel, ik blijf dat stuk dus spelen en ik heb er ook een tweede stuk over geschreven. Ik ben tijdens mijn shows ook heel direct en ad rem en mijn sterkte is dat ik meteen de probleemleerlingen herken. Ik wil diegene die gepest worden de moed geven om hulp te vragen, de middengroep aanmoedigen tussenbeide te komen als je het ziet gebeuren en aan de pestkop meegeven zijn gedrag te veranderen. Het is ijdele hoop dat ik ineens alles kan veranderen maar het is al gebeurd dat iemand me is komen zeggen dat ze beseffen dat ze verkeerd zijn geweest. Er is een Romeins gezegde dat zegt: ”Als je één leven redt, red je de wereld” dus als er als 1 iemand er iets aan heeft, is dat op zich al een kleine overwinning.”

Je stond 15 jaar voor de klas als leerkracht. Mis je het lesgeven en helpt deze ervaring je als je op het podium staat?

“Het lesgeven mis ik niet. Ik vergelijk het altijd met elkaar, s avonds op het podium willen de mensen mij zien en betalen ze ervoor en overdag is het gratis maar moet je ervan uitgaan dat ze je liever niet zien. Je moet in beide gevallen zien dat de show zo goed is (zowel de les als het optreden) dat ze naar een volgende willen komen zien. Het lesgeven is vergelijkbaar als optreden, je staat voor een groep mensen en je moet zien dat je die kunt boeien en naar u willen luisteren.”

Hoe krijg je een zaal aan het lachen?

“Door een goede grap te vertellen natuurlijk (lacht). Ik beschouw mezelf als een gemiddelde Vlaming en de mensen in de zaal zijn dat overwegend ook maar ik maak humor voor een breed publiek. Als mijn show een spellendoos zou zijn zou ik de leeftijd van 12 tot 88 jaar adviseren. Dat kind van 12 jaar ga niet alles begrijpen maar als die zien dat hun ouders lachen gaan die vaak mee in dat verhaal.”

Wat is het verschil tussen jou en andere pure comedy acteurs?

‘Dat er bij mij een verhaal in zit, met een begin en een einde met een spanningsboog terwijl een pure stand-upcomedian de ene grap na de andere vertelt. Er zit niet altijd structuur in het verhaal en dat is bij mij wel. Dus als je in mijn show niet mee bent met de humor ben je nog wel mee in het verhaal. Dat is een beetje de kunst. Ik probeer niet alleen de lach te krijgen maar ook de ontroering, soms de traan. Een goede grap hangt van veel factoren af want hoe voelt de mens zich vandaag, over wat gaat het onderwerp en hoe sta ik er. Als ik een bepaalde grap vertel dan passeert die misschien, maar als dezelfde grap verteld wordt door Alex Agnew, dan zeggen ze misschien dat het erover is. Een donderdagpubliek is ook anders dan een vrijdagpubliek dus is de aanpak ook anders. Allemaal factoren dat het verschil maakt”

Je hebt in Hoboken meegewerkt aan “ De platenkast van”, waarin blijkt dat je een gezellige verteller was en het ene grapje na het andere verzon. Ondanks de humor was er ook plaats voor ernst, zeker toen je het had over de paparazzi die het leven van een mens kan maken of kraken. Toch moest iedereen vaak lachen met wat u zei, ondanks ook de ernstige onderwerpen, waardoor het lijkt dat jij altijd door het leven ga als één vat humor. Klopt dat?

“Ik vertel graag en doordat ik spontaan ben en geen schrik heb mezelf in vraag te stellen of mezelf voor schut te zetten is het dat het overkomt dat ik veel humor met me meedraag.”

Ik las dat je als kind last had van faalangst. Heb je dat nu onder controle?

“Ja omdat ik nu alleen nog maar doe wat ik wil doen en weet wat ik wel en niet kan. Als ik aan iets twijfel, dan doe ik het niet. Ik sta wel open om nieuwe dingen te leren maar niet voor een publiek, dan moet ik eerst zeker zijn dat ik het onder de knie heb.”

Ik ontdekte ook dat je een perfectionist bent. Hoe uit zich dat in uw job?

‘Ik wil uit alles het maximum halen. Soms is het zelfs zo dat ik het maximum heb bereikt dat ik dan stop. Het is nooit zeker dat er een volgende comedy show komt. Nu ben ik aan een volgende show bezig maar dat moet minstens hetzelfde niveau hebben als de vorige of nog beter, anders ben ik niet tevreden en dan komt de show er niet. Ik geef mijn kinderen ook mee dat je u uiterste best moet doen maar je moet niet de beste zijn. Als je iets probeert, doe het dan zo goed mogelijk. Ik probeer ook altijd een aantal stappen verder te denken. Ik heb wel nieuwe uitdagingen nodig. Mijn leven is te kort om alles te doen wat ik graag zou doen. Als ik voel dat ik ter plaatse sta te trappelen dan hou ik er mee op.”

Klinkt heel herkenbaar. Vind je dat niet vermoeiend?

“Ik kan me voorstellen dat het vermoeiend is voor anderen maar voor mij houdt dat het leven boeiend. Ik wil graag dingen blijven bijleren. Het heeft ook niks te maken met onrustig zijn, het heeft eerder te maken met nieuwsgierig zijn en geïnteresseerd zijn.”

Je ziet eruit als een brave knuffelbeer maar vanbinnen ben je één en al temperament. Is dat een voordeel om te staan in het leven waar je nu staat?

“Als je als een vod door het leven gaat dan bereik je niets. Je moet opkomen voor jezelf maar je mag geen egoïst worden, ik ga ook niet over lijken. Ik heb trouwens een muzieknummer geschreven dat misschien binnenkort uitkomt met Lunaman, de producer van Tourist Le MC, het gaat erover dat je gerust u eigen pad mag bewandelen. Van mij kan je zeggen dat ik dus echt wel mijn eigen pad bewandel en dat is niet het pad dat de rest bewandeld. Ik ga meestal naast het pad en het is op dat stukje naast het pad dat de bloemen groeien en waar je nieuwe dingen ontdekt. Dat uit zich ook in mijn werk als kunstenaar. Alle gezichten op mijn schilderijen staan naar dezelfde richting, behalve eentje die naar de andere kant kijkt. Dat typeert mij en mijn werk. Je mag gerust een kleurrijk figuur zijn, grijs is saai. Saai is ook ok, maar niet voor wie ik ben.”

Het klinkt alsof je heel goed weet wat je wil. Dat typeert jou misschien ook wel als mens.

“Ik weet heel goed wat ik wil. Mensen weten als ik ja zeg dat ik er dan altijd volledig voor ga en als ik nee zeg dan is het nee en dan kan je nog 100 keer hetzelfde vragen, een nee blijft een nee. Ik blijf ook trouw aan mezelf. Ik heb de kans gekregen om voor een biermerk een reclame- spot te maken, maar ik drink nooit alcohol dus ik sta daar dan niet achter en dan doe ik dat niet, alhoewel het over een bedrag ging dat ik tijdens de corona goed kon gebruiken. Mijn waarden en normen zijn belangrijker dan het geld. Ook als ik op televisie kom zal ik ook niet voor de schijn een biertje of soortgelijks drinken. Ik vind ook de smoes “Het was een zatte avond” om wangedrag te camoufleren marginaal.”

Moet je in uw beroep niet altijd op uw woorden letten als je op het podium sta zodat je niet mensen kwetst?

“Ik maak geen humor op de kap van iemand anders. Ik denk heel snel en doordat ik snel denk en mijn zaal scan ga ik dat normaal gezien nooit voor hebben dat ik mensen kwets. In mijn interactie doe ik iets met het antwoord dat die persoon geeft maar ik doe nooit iets “met” die persoon. Ik zal nooit iemand op zijn uiterlijk, afkomst of geaardheid pakken. Ik laat iedereen in zijn waardigheid, mijn publiek is mijn werkgever.”

In uw tweede boek is de rode draad het dieet dat u volgde, de scheiding en werken met mensen met een beperking. Ik vind het knap om te lezen dat je zo eerlijk in uw schrijven bent maar hoe ga je om met u zo kwetsbaar op te stellen in dat boek?

“Ik heb in dat boek enkele passages geschreven hoe fout mensen soms reageren als je wat struiser bent en je toch begint af te vallen en ik hoop dat mensen die het boek lezen dat ook gaan inzien dat ze vaak echt niet gepast reageren. Als men mij vroeger zei dat ik weer wat was bijgekomen, zei ik dat ik dat zelf ook wel weet. Ik moet er niet altijd op gewezen worden, ik heb ook een spiegel en zie dat zelf ook wel. Ik heb dat niet in mij, ik zal nooit iemand zeggen dat hij of zij verdikt is. Wat ik ook durfde zeggen was dat “hoe verder je van me weg stapt, hoe smaller ik word.”(lacht). Mensen beseffen soms niet de kracht van een woord. Ik weet hoeveel deugd een compliment kan doen dus ik focus mij liever op het geven van een compliment dan iemand met zijn neus nog eens in het probleem te duwen. Voor de jeugd is het wel moeilijker, die hebben door internet een verkeerd beeld over uiterlijk. Die jongeren worden overladen met het zogezegde ideaalbeeld en jij als ouder kan enkel hun proberen te wapenen en leren hoe ze moeten omgaan met de beelden op internet en ook met negatieve reacties. Maar nogmaals, de kracht van een woord komt soms harder aan dan men beseft. De slagen die je met woorden kan geven komen veel harder aan dan de slagen die ik met mijn vuist kan geven. Het is gemakkelijk iemand te kraken maar het is een kunst iemand op te hemelen.”

Je zegt ook in je boek dat als je schrijft je in een soort cocon zit, waar prikkels van buitenaf je niet kunnen raken. Hoe heb je dat voor elkaar gekregen dat te kunnen bereiken?

“Het woord “bubbel” gebruikte ik al voor de corona er was. Als ik schrijf ga ik in afzondering, ik had mijn vaste plek in Voort, een deelgemeente van Borgloon, in kasteelhoeve “De Tornaco” waar ik een vaste kamer had met een uitgang naar de tuin. Het was er stil, ik had geen afleiding en dan begon ik te schrijven. Maar eerst moet alles in mijn hoofd goed zitten. Ik vergelijk mijn job met die van een topsporter. Een topsporter kan alleen de Tour de France winnen als alles goed zit: zijn gezondheid, zijn relatie, de band met zijn medewerkers ect. Dan ben je zorgeloos en dan kan je u job goed doen. Dat is bij mij ook zo. Ik heb een korte relatie gehad, maar ik heb in die periode haast niet kunnen schrijven en niet kunnen schilderen. Ik was te rusteloos en het voelde niet goed. Ik heb die relatie beëindigd en ik kon terug slapen, schilderen ging beter dan ooit, de inspiratie voor aan een show te werken was er, de goesting om te trainen ook. Aan die dingen voel ik hoe juist de dingen moet zitten om te kunnen presteren. ”

Wat hoop je in uw leven nog te bereiken?

“Privé hoop ik ooit terug gelukkig te worden. Ik heb nu gelukkige momenten maar echt gelukkig ben ik niet. Als mijn kinderen bij mij zijn heb ik de meest gelukkige momenten maar ik heb dus meer ongelukkige momenten dan gelukkige dus ik hoop op dat gebied ooit terug echt gelukkig te worden. Het positieve is dat elk nadeel ook een voordeel heeft, nu heb ik echt veel inspiratie. Alles wat ik meemaak, zie en hoor is inspiratie. Ik verwerk al mijn ervaringen in mijn shows en dan zou het wel eens kunnen dat iemand zich in een verhaal herkend. Wat mijn job betreft hoop ik met het schilderen wat meer te bereiken en dat ik nog een goede show kan schrijven. Ik word in september 48 jaar en we zien wel wat ik verder nog ga doen. Ik hoop voor ATV nog mooie projecten te mogen doen, eigenlijk hoop ik gewoon de dingen te kunnen blijven doen wat ik altijd deed maar dan terug met publiek.”

Van shows schrijven naar boeken schrijven, is dat een grote weg en hoe zijn je boeken tot stand gekomen?

“Als een idee in mijn hoofd zit, bel ik naar de uitgever. Met mijn laatste boek kwam de uitgever op het idee om het samen met Ellen van Pelt te schrijven, zij is psychologe en schreef ook het boek “Drift” en met haar achtergrond vond ik het een goed idee dat boek samen te maken. Het proces naar een boek gaat redelijk snel. Als wij in januari beslissen over een boek, willen wij in november op de boekenbeurs liggen en moet dat boek eind september in de winkel liggen. Of er ooit nog een boek ga komen weet ik nog niet want ik focus me nu op andere projecten. Het schrijven van mijn shows duurt een jaar en eigenlijk vertel ik daarin mijn leven. Mijn eerste show ging over wat ik wilde worden en de tweede show ging over de problemen met mijn manager, niet op reis kunnen gaan en mijn derde show ging over mijn huis bouwen, festival special en mijn scheiding en mijn volgende show zal dan gaan over mijn leven als gescheiden vader, single man. Deze show gaat anders zijn dan de andere, het ga wat harder zijn.”

Hecht je belang aan een verzorgde taal?

“In het schrijven wel. In gesproken taal vind ik dat net iets minder belangrijk. Ik merk dat als ik interviews doe voor “In de buurt” op ATV dat ik overschakel op het Antwerps dialect en hoe “platter” mijn gesprekspartner is hoe meer ik ook zo praat. Ik pas me aan (lacht).”

Was je als kind een lezer of boeide jou dat niet zo?

“Als kind las ik totaal niet graag, ik moest gestimuleerd worden. Ik kreeg voor elke feestdag ook wel een boek in de hoop dat ik meer zou lezen. “De hut van Oom Tom “is me erg bijgebleven maar ik had dus wel een boekenkast vol nieuwe boeken maar ik las dus niet graag. In mijn jeugd heb ik maar echt één boek helemaal gelezen, “De wereld van beertje Ligthart”. Ik las wel graag strips. Gelukkig zijn we nu zover dat lezen van strips voor jongeren ook ok is, want dan lezen ze toch. Met het ouder worden ben ik wel beginnen lezen, al ben ik nu ook weer niet een boekenwurm.”

Wat is het laatste boek dat je las?

“Dat is het boek van Frank van Laecke, “De echo van de schreeuw”, Frank is de regisseur van Assisen 3 theaterstuk waar ik in mee speel. Dat is mijn laatste boek dat ik las, een goed boek. Er ligt nu een volgende klaar, van Vitalski maar das eentje voor op het toilet om tussendoor te lezen, alles over het karakter van de echte kempenaar. Hij kan heel goed vertellen en alles wat hij zegt kan hij heel goed neerschrijven, dat is een mooie gave.”

Welke soort boeken geniet uw voorkeur als lezer?

‘Detectives, ik heb net van Sarah, een vriendin, een doos gekregen met alle boeken van Agatha Christie. Ik hou enorm van Poirot! Die is zo vol van zichzelf dat het grappig wordt. Het is beter dat als je het doe dat je er zo over gaat dat het grappig wordt. Ik lees liefst boeken met niet te veel personages, zodat het overzichtelijk blijft. Ik heb ook een tijd in de auto luisterboeken geluisterd, heel mooi. “Het derde huwelijk” van Tom Lanoye heb ik zo beluisterd, heel fijn.”

Wat vindt u de mooiste taal?

“De taal van de liefde (lacht). De mooiste taal is misschien wel de taal die ik zelf niet spreek en begrijp en dat is gebarentaal.”

Heb je nog een boekentip?

“ Ja,”De bbq bijbel” van Peter De Clercq, als het terug mooi weer wordt moet je dat boek lezen.”

Heb je een favoriete schrijver?

“Ik ben fan van Herman Brusselmans, zijn scherpe pen vind ik wel fijn. “Het derde huwelijk” van Tom Lanoye is me ook bijgebleven, ook een straffe gast. Die 2 schrijvers genieten mijn voorkeur. Dimitri Verhulst lees ik ook graag, zijn luisterboek is het aanraden waard, hij spreekt die soms zelf in en hij kan geweldig vertellen.”

Heb je een tip voor beginnende schrijvers?

“Gewoon doen. Laat anderen je manuscript lezen en commentaar geven. Met de aanwijzingen die je krijgt doe je nog steeds wat je zelf wil. Tegenwoordig zijn er zoveel regeltjes maar soms moet je die regeltjes naast je neerleggen en gewoon u goesting doen. Wil jij een boek schrijven zonder hoofdletters of leestekens, doe dat. Als het verhaal goed is, leest het toch.”

Stel dat uw boek verfilmd wordt, welke acteurs zouden meespelen in uw film en welke rol zouden ze krijgen?

“De acteur die mijn rol speelt mag Sven de Ridder zijn, wij worden soms verward met elkaar. Ik vind hem een straffe kerel, heeft gevoel voor humor, heeft het ook allemaal niet cadeau gekregen en is hard blijven werken en in zichzelf blijven geloven, een topper. Hij heeft temperament dus die zou mijn rol kunnen spelen van Steven die nog niet vermagerd was. De huidige versie van mezelf mag Louise Talpe spelen(lacht).”

Wat betekent succes voor u?

“Ik sta niet zo stil bij succes. Als mijn zalen zijn uitverkocht, is dat succes? Succes is voor mij kunnen doen wat ik wil doen. Ik ben niet iemand die krampachtig naar succes zoekt. Succes is voor iedereen verschillend, de ene persoon meet dat aan het aantal optredens, de andere aan het aantal fans. Bij mij is het op een comfortabele manier kunnen doen wat ik graag doe.”

Welke beroemde persoon zou je willen dat hij je mentor was?

“Ricky Gervais, dat is voor mij de beste allround humor man die er is. Ik heb die man ontdekt door Alex Agnew die vond dat wij uiterlijk op elkaar lijken, onze lach hebben we in elk geval gemeen en het feit dat we beide alles alleen doen en geen manager hebben. Hij doet ook verschillende projecten en hij inspireert mij ook als zakenman. Hij is iemand die ook alles brengt met een lach en een traan en dat is ook iets dat ik probeer te doen in mijn shows.”

Heb je een levensmotto?

“Mijn levensmotto is ooit gepubliceerd geweest in een tijdschrift. “Het is niet belangrijk dat je in de maat loopt of uit de maat, het belangrijkste is dat je je eigen ritme vindt.” Ik vind dat echt belangrijk en dat geef ik ook aan mijn kinderen mee. Bewandel u eigen pad!”

Om af te sluiten, zou ik u willen vragen om u zelf in 3 woorden te beschrijven.

“Humoristisch, gedreven en hoog gevoelig.”

Heel erg bedankt voor dit leuk gesprek!