‘De Wonderlijke Leesclub’ met Jeroen Olyslaegers

Het plezier van ‘De Wondere Leesclub’ begon echter al twee weken eerder. Immers, wanneer je één of meerdere tickets kocht voor de voorstelling, kon je ook het boek bestellen en dit gaan afhalen in Boekhandel Stad Leest op zondag 2 november 2025, om 11u (of later als je er dan niet kon zijn), dus ruim voor de officiële verschijningsdatum op 18 november. Ik dacht op tijd te gaan om mijn exemplaar in ontvangst te mogen nemen en arriveerde aan de winkel rond 10u50. Er waren duidelijk nog lezers die hetzelfde idee hadden, want er waren er zeker vijfentwintig voor mij. Om 11u stipt gingen de deuren open en konden we met zijn allen schuifelgewijs de trap op naar de eerste verdieping om daar het boek overhandigd te krijgen van Olyslaegers zelf. Na een korte babbel mocht ik dan eindelijk mijn exemplaar in mijn handen houden.

Excuus, maar dat is mij niet gelukt. Om 11u30 ritste ik in café ’t Parlement in de Hoogstraat het papier van het boek en kon dadelijk, zoals de auteur aankondigde, vooraan in het boek de stempel ontdekken die speciaal voor deze gelegenheid werd gemaakt. Het leesavontuur kon beginnen.

De avond zelf dan. Mooi op tijd doofden de zaallichten en nam de meester hemzelve plaats aan een klein bureautje met bureaulamp op het podium om met gedragen stem een boeiende passage uit het boek voor te lezen. De sfeer en de toon van de avond waren gezet. Toen verscheen Wilfried de Jong ten tonele, bij de literaire goegemeente wellicht nog gekend van het boekenprogramma Brommer op zee dat hij samen met Ruth Joos presenteerde, die als moderator/interviewer de avond de nodige schwung zou geven. Niet dat Olyslaegers dat nodig heeft, maar goed, de katalysator was er.

Het vragenvuur van de Jong liet de onderwerpen een dik uur lang door de zaal meanderen. Zeker, een belangrijk deel van het gesprek ging over De Wonderen, dat is evident. Wat de aanleiding tot het boek was, of beter hoe het boek tot hem gekomen was (Olyslaegers hoort stemmen in zijn hoofd), hoe hij zich zowel met het mannelijke (Ambrose) als vrouwelijke (Amandine, uit wiens standpunt het verhaal wordt verteld) hoofdpersonage vereenzelvigt, maar ook andere actuele en politieke thema’s passeerden de revue. Met als één van de uitschieters het verhaal van hoe Olyslaegers zijn vrouw, Nikkie Van Lierop leerde kennen én versierde. Maar dat verhaal moet binnenkamers blijven.

Bij het afhalen van het boek kregen we ook een kaart mee waarop we vragen konden noteren die tijdens de avond aan Olyslaegers zouden worden voorgelegd. Wellicht was de spoeling nogal dun, want op het moment zelf werden de bezoekers nog verzocht de laatste vraag op de kaart ‘Wat had je altijd al eens aan Jeroen Olyslaegers willen vragen’ in te vullen en te deponeren. Tweemaal haalde de Jong wat kaartjes boven, maar veel verder dan ‘Waarom beginnen alle titels van uw boeken met de letter W?’ (De Wonderen begint met een D) of ‘Hoe zou u willen heten als uw achternaam met een W zou beginnen?’ (Wolyslaegers ..?) kwamen we hier niet. Wellicht heeft het publiek hier wat kansen laten liggen.

Dit kon de pret echter niet drukken, door het beklijvende exposé vloog de tijd voorbij en werd het evenement op sfeer- en smaakvolle wijze afgesloten door Fenne Kuppens, vooral gekend als de frontvrouw van Whispering Sons, maar die nu ook haar vleugels uitslaat in een nieuw soloproject. En of het genieten was ….