Een indringend pamflet ten voordele van speciale scholen voor doven en slechthorenden
De
River Valley School for the Deaf is een school voor doven en
slechthorenden, waar de gebarentaal de voertaal is. Als de
overheid de school wil sluiten om budgettaire redenen gaan enkele
leerlingen protesteren om het behoud van de school af te dwingen,
omdat ze deze school levensnoodzakelijk achten.
In
deze roman laat Sara Novic jongeren aan het woord die ons vertellen
wat het voor hen betekende om als dove op te groeien in onze
maatschappij en geeft ze ook huisgenoten, familie en vrienden een
stem. Het verhaal is levendig, heeft vaart en komt sterk binnen
omdat deze wereld me niet bekend was. De problemen waarmee deze
jongeren te maken hebben worden indringend geschreven, het beklijft,
dit is realiteit.
Naast
het verhaal wordt ook een stukje geschiedenis geschreven over hoe men
vroeger met doven omging en wordt toelichting gegeven over de
gebarentaal. Deze mix van fictie en non-fictie wordt zorgvuldig
gedoseerd zodat het me nooit storend overkwam, integendeel zelfs.
Sara is zelf doof en is docente dovenstudies in de VS. Ik ben er van overtuigd dat de gebeurtenissen in deze roman gebaseerd zijn op haar eigen ervaringen en op vele gesprekken met andere dove mensen, zowel jongeren als mensen uit hun omgeving. Het is zo schrijnend dat overdrijvingen niet nodig waren.
Sara
pleit voor het behoud van dovenscholen en de erkenning van de
gebarentaal, waarbij ze stelt dat medische ingrepen zoals het
cochleair implantaat bij sommigen nuttig kan zijn, maar dat het
steeds hulpmiddelen blijven.
Een boek dat blijft nazinderen, dat vragen oproept hoe we in onze maatschappij met mensen omgaan die doof zijn. Heb jij je al eens afgevraagd waar de dichtstbijzijnde dovenschool is?