Zo god het wil (Come dio commanda)

Ammanitì heeft mij nog nooit teleurgesteld. Nochtans komt hij altijd met van die losers op de proppen maar die weet hij altijd zo goed neer te zetten. De personages zijn zo echt dat je inzage krijgt in dit soort van marginaal leven en hoe zij naar de wereld kijken. Het deed me ook wat denken aan Dimitri Verhulst 'De helaasheid der dingen). Over een vader-zoonrelatie Cistiano en Rino. Rino is werkloos, gewelddadig, alcoholist, een sociale outcast ... Maar hij houdt van zijn zoon en vice versa. Hij onderwijst zijn zoon in geweld en mishandeling. Met diens vrienden Danilo en 'Vier Kazen' vormt Rino niet alleen een oplichtersclan maar ook een trio dat Cristiano onder zijn vleugels neemt. En dan gebeurt er de moord op het mooiste meisje van Cristiano's klas ...