In gedachten met je eigen gevoel
Net zoals de eerste twee boeken, laat ook deze me helemaal zonder woorden achter.
Het raakt je, neemt je mee, voedt je, doet je groeien en vooral nadenken over jezelf en het leven.
De schrijfstijl van Da Costa heeft iets poëtisch en leest ongelofelijk vlot.
Dit verhaal neemt je mee op reis met de personages en vooral ook in je eigen hoofd of zoals ze zelf zo mooi citeert:
“Ze verlaten ons niet voorgoed. Plotseling wordt de wandelstok van de wandelaar weer groen, krijgt wortels en bloeit opnieuw.”