Zowel een coming-of-ageroman als een geraffineerde blik op een ongetemperde vrijheidsdrang

Drie jaar geleden is W. van de ene dag op de andere onvindbaar. Hij laat zijn boezemvriend Olaf en diens ex-vriendin Hilde verweesd en in grote vertwijfeling achter. Als troost duiken zij in de herinneringen die zij aan W. bewaren. De W. verwijst naar de filosoof Ludwig Wittgenstein, die ook wel eens spoorloos durfde verdwijnen. Olaf vertelt in bondige maar sterke scènes zijn en Hilde’s verhouding tot W.

W. is een onafhankelijke geest. Hij wil zijn eigen leven leiden. Hij wil origineel leven en hij verlangt naar vrijheid. Op school valt hij op door zijn originaliteit. Maar wie is W. werkelijk? Olaf tracht hier zicht op te krijgen.

In zijn schoolperiode gaven hij en Olaf blijk van een hechte vriendschap: niet seksueel getint trouwens. Al zochten ze toch uit of het niet erotisch tussen hen vonkte. Maar dat blijkt niet. Wanneer Olaf in Antwerpen gaat studeren mist hij W. Die is na een saai eerste studiejaar gaan reizen en hij schrijft Olaf een brief uit Buenos Aires. Daar heeft hij Hilde ontmoet en hij vermoedt dat Olaf ook wel met haar kan opschieten. Hilde en Olaf krijgen een relatie: zij is kunstenares, hij studeert filosofie. Na de vermissing van W. probeert Olaf hardnekkig sporen te reconstrueren. Hij baant zich een weg door de gekopieerde inhoud van W.’s laptop, waar hij in het document ‘De pretsarcofaag’ een essay of memes uitvlooit.

Het prozadebuut van Tiemen Hiemstra W. draait rond de verdwijning van een oude vriend. Het is zowel een coming-of-ageroman als een geraffineerde blik op een ongetemperde vrijheidsdrang.

De uit Groningen afkomstige Nederlander studeerde woordkunst in Antwerpen en was in 2010 een Kunstbende-laureaat. Hij publiceerde ook al verhalen in tijdschriften als Tirade, nY en Hard/hoofd . In zijn voor de bronzen uil genomineerd romandebuut verwent hij de lezer met een uiterst origineel en knap geschreven verhaal.