Mokerslag
Toen David zijn stem verloor. Door: Judith Vanistendael.
Wow, wat een mokerslag. Ik heb deze graphic novel net uit en voel me verweesd, geraakt, ontroerd. De tranen staan nog in mijn ogen. De verhalen van Vanistendael zijn nooit oppervlakkige niemendalletjes met een happy ending, maar Toen David zijn stem verloor hakt er echt wel in.
In een kleine 300, prachtig getekende, pagina’s vertelt Judith het verhaal van David die te horen krijgt dat hij een tumor op zijn strottenhoofd heeft. We maken kennis met zijn familie en hoe zij met dit nieuws omgaan. Zijn oudste dochter is net moeder geworden en heeft haar handen daar aan vol, zijn jongste dochter Tamar gaat samen met haar beste vriend Max op zoek naar een manier om haar vader bij zich te houden (zijn ziel in een potje opvangen na zijn dood?), zijn vrouw Paula gaat kapot bij het idee dat zij er binnenkort alleen voor staat. En David zelf? Die wil vooral nog even genieten.
In heel uiteenlopende prenten qua kleurenpalet (uitstekend passend bij ieders gemoedstoestand) schetst Vanistendael een wereld met weinig woorden maar des te meer gevoelens en emoties. Zelfs zonder al te veel tekst weet zij een krop in je keel te toveren.
Toen David zijn stem verloor is een moedig, intiem, pijnlijk, hartverscheurend boek dat je hart verovert en je hoofd niet meer loslaat. Vanistendaels boeken zijn boeken die ertoe doen. Klassiekers die blijvend een ereplek verdienen.
