Boeiend!

Tekenen van het universum. Door: Emy Koopman.

‘Verslag van een obsessie’ is de ondertitel. En dat is het boek ook. Het verslag van de obsessie van de Nederlandse Emy voor haar Frans-Canadese fixer A. (nergens bij zijn hele naam genoemd). Ze belanden samen op een hotelkamer maar er gebeurt niets; een relatie is niet mogelijk aangezien zij samen is met Johannes en hij met Charlotte. Wat er dan wel (of niet) gebeurt lees je in dit autobiografische boek dat in mijn ogen vaak Amerikaans aandoet. Het heeft de rauwe eerlijkheid van een Maggie Nelson of Eileen Myles.

Een obsessie, wie kent het niet? Iedereen is wel eens jong en waanzinnig verliefd geweest. Het klinkt niet echt als iets boeiend voor een buitenstaander maar dat is dit boek wel. Het is boeiend, broeierig, verslavend, zinnenprikkelend, stemt tot nadenken en daagt je uit.

Koopman is pijnlijk eerlijk, super intiem en persoonlijk zonder de grens tussen een soort van biecht en zielige aandachttrekkerij ooit te overschrijden. (Haar verhaal is persoonlijk maar ook veel breder dan dat, het gaat over meisje, vrouw zijn in een wereld die ons leert om geen grenzen te stellen, te behagen, lief te zijn.) Ze kan schrijven, en hoe. Iets dat zich voornamelijk in haar hoofd afspeelt weet ze tot leven te brengen op papier, op een manier die je doet nadenken, die wringt en schuurt en je vraagt om je eigen relatie(s) te (her)bekijken. Wat Emy en Johannes samen hebben, hoe ze zichzelf samen vormgeven; met aandacht voor de waarheid en elkaar, lijkt me een na te streven voorbeeld.

Dit is een boek over grenzen, ze overschrijden, ze laten overschrijden. Over wat liefde is en hoe indringend verliefdheid ons doen en laten bepaalt. Bovendien is dit het verhaal van een moedige, intelligente vrouw die niet altijd weet wat ze wil maar wel met open blik en een moedig hart bereid is om zichzelf te zoeken, te verliezen, te ontdekken en dat op een geniale wijze met ons te delen. Aanrader.