Vrouwenweelde

Pluto. Door: Lara Taveirne.

Eigenlijk moest ik eerst nog 4 andere boeken lezen, maar ik kon niet meer wachten en las Pluto. Sinds Hotel zonder sterren ben ik verliefd op Lara; op haar boeken, haar stijl. Zij schept werelden en personages die je niet meer uit je hoofd en lichaam krijgt (mocht je dat al willen). Al haar boeken zijn echte ‘Taveirnes’, ze spelen zich af in eenzelfde soort universum. Het zijn zusjes, nichtjes, buurmeisjes. Je weet wat je kan verwachten, qua sfeer, maar elke verhaal is totaal anders en grijpt je bij je keel. Ze hebben allemaal gemeen dat ze over boeiende, wijze, sterke vrouwen gaan. Die gretig leven, vol goesting maar met een bepaalde hoek af (Opwijkenden).

In Pluto maken we kennis met Olivia, haar drie zussen en haar moeder. De 4 zussen hebben drie vaders en hun moeder heeft een stoet vriendjes en aanbidders. Olivia heeft het niet altijd makkelijk, de zomer in Pluto blijft de mooiste uit haar leven. Jaren later keert ze terug naar het vervallen dijkhuis in Pluto, op de fiets met een baby en een peuter. Die baby is dochter Loeki, die het verhaal aan ons vertelt. Gebaseerd op haar herinneringen én op de geschriften van haar moeder die ze terugvindt. Zo volgen we de vrouwen doorheen de generaties, met hun verdriet, verlies, moederschap, zoektocht naar geluk.

Het verhaal is boeiend en spannend maar Lara lees je toch ook voor haar stijl, haar woordgebruik, haar taal. Ze schrijft ouderwets zonder gedateerd of gekunsteld aan te voelen. Ze doet me denken aan mijn moemoe en aan de wereld daaromheen, vroeger toen ik klein was. Mooie herinneringen. Ze brengt me ook terug naar mijn eigen wereld van toen: de doorzichtige bolletjes in een vulpenvulling, de glimworm in mijn bed en geurstiften. Haar boeken moet je lezen als een doos pralines: traag, genietend van elke zin, elke letter, elk woord.

Pluto doet me qua thematiek (moeder-kind, generaties, met open hart leven) wat denken aan Ik hou van je maar ik kies het duister (Claire Vaye Watkins) dat ik net las. Of aan Helemaal gelukkig word je nooit van Anna Gavalda (vooral het huis). Boeken die je leest en nooit meer vergeet. Zo jammer dat ik het boek al uit heb. Lara, ben je al aan een volgend bezig?