De vloek van de familie

Een wat omineuze titel en heel opwekkend kan je dit boek moeilijk vinden.

De auteur begint het verhaal bij een meedogenloze, asociale potentaat, heerser over een Braziliaans dorp. Zijn zoon is het tegenovergestelde, warm, meevoelend, bouwt het ouderlijk huis in de hoogte uit, een aangenaam mens, tot hij zich stort in de politiek en een nakende verkiezingsoverwinning door manipulaties wordt teniet gedaan. Verbittering, wrok, hij sluit zich meer en meer af van de gemeenschap, net als zijn dochter, Rosalina, die, na de dood van vader en moeder, besluit geen stap meer buiten het huis te zetten en alleen met haar stomme dienstmeid te overleven.

Dan verschijnt José, een wat curieuze jongeman, gevlucht uit zijn vorige werk, praat zich handig een weg als klusjesman in het huis van de vrouwen. Onmiddellijk ontstaat een vorm van seksuele aantrekking tussen Rosalina en José met als gevolg zwangerschap en .....

De auteur vertelt het verhaal mooi chronologisch, geen speciale experimenten met taal noch stijl, vlot, leesbaar.

Hij wisselt mooi tussen de personages, Rosalina, José en de stomme dienstmeid. Maar het meest opmerkelijke is voor mij de sfeer die de auteur oproept, de sfeer van eenzaamheid, doelloosheid, het vervullen van een soort vloek die rust op de familie, enkel verbroken door seksuele aantrekking.

Verbijsterend is hoe Rosalina verschillende gedaantes aanneemt: de afwezige, verbitterde vrouw overdag, de seksuele honger nadien. Wordt heel knap uitgewerkt, alleen hiervoor verdient dit boek zijn lezers. Misschien is haar voortdurende strijd tussen de erfenis van haar grootvader of die van haar vader wel bepalend voor haar handelen, naar wie aardt zij het meest, wie beantwoordt zij het meest in haar afzondering?

Een warme oproep aan de lezers, hoe meer we dit boek en zijn ander werk: Het mensenschip, lezen, hoe meer van zijn werken hopelijk de weg naar vertaling en onze bibliotheken vinden. DOEN!!!!