3 boeken in één
Naar het paradijs. Door: Hanya Yanagihara.
Als super fan van Een klein leven keek ik enorm uit naar de nieuwe Yanagihara. Dat kon alleen maar tegenvallen, was te verwachten. Toch ben ik blij dat ik Naar het paradijs heb gelezen, proberen lezen. Want ik geef toe dat ik naar het einde van het boek (in feite in boek 3) al eens iets sneller gelezen heb of oversloeg.
670 pagina’s dat is een ferme klepper hé. In feite zijn het ook 3 boeken, in 1 overkoepelend boek gebundeld. Een eerste verhaal speelt zich af in (een alternatief) 1893, het tweede in 1993 en het laatste in 2093. In deze drie delen maken we kennis met personages die dezelfde namen hebben. Is dit om aan te tonen hoe toevallig alles is en hoe iedereen met iedereen verbonden is? Hoe snel iemand in feite een totaal ander leven zou kunnen leiden?
Dat vind ik (in al haar boeken) het knappe aan Yanagihara: ze is een verteller met een weelderig pen, die niet terugdeinst om haar ideeën over de wereld en haar bewoners (in verband met: vriendschap, het al dan niet hebben van kinderen, familieverbanden, (queer-) liefdesrelaties, angst, eenzaamheid,…) in haar verhalen te verweven. Zij laat je anders naar haar wereld, maar als gevolg daarvan ook naar jouw wereld, kijken.
Voor Hanya Yanagihara moet je je tijd nemen, je helemaal onderdompelen en daarna vooral zelf een mening vormen. Want smaken verschillen. Maar sowieso blijft het de opvolger van Een klein leven en dus een must-read.
